Sesja: Jesień 2009, Specjalizacja: Geriatria
Chory lat 86, przyjęty do oddziału geriatrycznego z powodu postępującego osłabienia (przestał wstawać z łóżka). W wywiadzie długoletnie nadciśnienie tętnicze i czerwienica prawdziwa. Przez wiele lat przyjmował pirymetaminę (antagonista kwasu foliowego) i kwas acetylosalicylowy, rok temu zaprzestał leczenia. W zakresie czynności codziennych był samodzielny. Pięć miesięcy temu upadł, doznając urazu kręgosłupa szyjnego. Leczony był w oddziale chirurgii urazowej (wykonano TK kręgosłupa, nie wykonano TK głowy). Wartości morfologii krwi wynosiły: stężenie hemoglobiny 17,7 g/dl (10,98 mmol/l), liczba erytrocytów 5,64 T/l, hematokryt 52,4%. Został wypisany w stanie dobrym. Miesiąc później zaostrzyły się zaburzenia pamięci (od kilku lat utrzymujące się na umiarkowanym poziomie) i pojawiły się zaburzenia zachowania (drażliwość, agresja słowna). Włączono wtedy donepezil, memantynę i haloperidol, uzyskując poprawę zaburzeń zachowania. Obecny stan: pacjent leżący, zachowany kontakt logiczny, wzmożone napięcie mięśniowe. Stężenie hemoglobiny we krwi 5,1 g/dl (3,26 mmol/l), liczba erytrocytów 1,39 T/l, hematokryt 14,3%; w surowicy TSH<0,05 mIU/ml (norma 0,35-5,0), fT4 23,5 pmol/l (norma 9-20). Czy prawidłowe są wnioski?
1) Jedną z prawdopodobnych przyczyn niedokrwistości było zwłóknienie szpiku.
2) Przyczyną zaburzeń zachowania mogła być stwierdzona niedoczynność tarczycy.
3) Decyzja o włączeniu donepezilu i memantyny 4 miesiące temu była uzasadniona.
4) Sztywność mięśni jest prawdopodobnie niepożądanym działaniem haloperidolu.
5) U chorego istnieją wskazania do przetoczenia koncentratu krwinek czerwonych.
Prawidłowa odpowiedź to:
Zaloguj się poniżej, aby sprawdzić odpowiedź. Dostęp do treści serwisu tylko dla zalogowanych.