Sesja: Jesień 2009, Specjalizacja: Geriatria
78-letnia kobieta, z nadciśnieniem tętniczym, chorobą niedokrwienną serca i leczoną niedoczynnością tarczycy, przyjęta została do oddziału geriatrii z powodu postępującego od kilku miesięcy unieruchomienia w łóżku, zaburzeń zachowania pod postacią krzyków, agresji i protestów przy próbach zmiany pozycji ciała w łóżku. Prawdopodobnie z tego powodu, od 8 miesięcy leczona była objawowo w Poradni Psychiatrycznej promazyną (75mg/dobę) i kwetiapiną (100mg/dobę), a ponadto przyjmowała perindopril, metoprolol, kwas acetylosalicylowy, lewotyroksynę 25ug oraz estazolam 2mg. Przy przyjęciu chora przytomna, ale krzycząca, z upośledzonym kontaktem, zorientowana co do miejsca, ale nie do czasu. Odpowiadała na proste pytania, niezdolna była do przeprowadzenia testów oceniających funkcje poznawcze i emocje. Barthel Indeks 0 punktów. W badaniu przedmiotowym: otyłość, zaniedbania higienicznie, liczne nadżerki w fałdach skóry, odleżyna na pośladku, przykurcze rąk i nóg, bradykinezja, niezdolność do zmiany pozycji w łóżku. W badaniu neurologicznym cechy parkinsonizmu. HR 90/min.; RR 110/80mmHg. Badania dodatkowe wykazały ropomocz z dodatnim posiewem moczu (E.coli), CRP 12,1 mg/L, glukoza na czczo 112 mg/Dl, TSH 8,37 uIU/ml, kwas moczowy 8,5mg/dL. Rozważając przyczynę unieruchomienia pacjentki, w pierwszej kolejności należałoby uwzględnić:
Zaloguj się poniżej, aby sprawdzić odpowiedź. Dostęp do treści serwisu tylko dla zalogowanych.