Pytanie z egzaminu PES

59-letni chory z zakażeniem HIV rozpoznanym w 1997 r. Przez 11 lat od rozpoznania czuł się dobrze, nie ujawniał faktu zakażenia HIV. W maju 2008 r. rozpoznano rozlanego chłoniaka z dużych limfocytów B (DLBCL) o stopniu zaawansowania IV wg Ann Arbor. W czerwcu 2008 r. otrzymał pierwszy kurs chemioterapii wg schematu CHOP (cyklofosfamid + doksorubicyna + winkrystyna + prednizon), powikłany agranulocytozą, gorączką i biegunka. Wówczas chory ujawnił fakt zakażenia HIV i został przeniesiony do oddziału chorób zakaźnych. Zastosowano szerokospektralną, empiryczną antybiotykoterapię oraz podawano czynnik wzrostu i dojrzewania granulocytów uzyskując wzrost liczby leukocytów do wartości prawidłowych, ustąpienie gorączki i biegunki. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 49 kom/mm3 i poziom HIV RNA 25.000 kopii/mL. Stwierdzono obecność przeciwciał przeciwko Toxoplasma gondii oraz przeciwko wirusowi cytomegalii w klasie IgG. Włączono trimetoprim/sulfametoxazol (TMP/SMX), azytromycynę oraz wangancyklowir jako profilaktykę zakażeń oportunistycznych (ZO). Rozpoczęto terapię ARV wg schematu tenofowir + emtrycytabina + efawirenz i uzgodniono termin przyjęcia chorego na kolejny kurs chemioterapii. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) wszystkie podjęte działania były słuszne;
2) stosowanie profilaktyki ZO było niecelowe, gdyż zalecone leki mają działanie supresyjne na szpik;
3) w chemioprofilaktyce ZO należało zastosować jedynie TMP/SMX i azytromycynę;
4) leczenie antyretrowirusowe powinno być odroczone do czasu zakończenia chemioterapii i uzyskania remisji choroby nowotworowej;
5) wcześniejsze ujawnienie faktu zakażenia HIV mogłoby skutkować odstąpieniem od chemioterapii; w grupie pacjentów z zakażeniem HIV samo włączenie lub optymalizacja leczenia antyretrowirusowego może spowodować remisję choroby nowotworowej.
Prawidłowa odpowiedź to: