Sesja: Jesień 2010, Specjalizacja: Stomatologia zachowawcza z endodoncją
Zmodyfikowana metoda pojedynczego ćwieka polega na zastosowaniu ćwieka centralnego, indywidualnie dopasowanego tylko do rozmiarów okołowierzchołkowej części lub do całej długości roboczej kanału zęba leczonego endodontycznie. W jakich przypadkach klinicznych, charakteryzujących się zaburzeniami morfologicznymi kanału w jego części przywierzchołkowej, polecana jest najczęściej powyższa metoda?
1) wierzchołek korzenia został prawidłowo uformowany łącznie z wytworzeniem się otworu fizjologicznego a kanał znajduje się w stadium ścian zbieżnych;
2) kanał osiągnął prawidłową długość, ale nie posiada naturalnego przewężenia, a światło otworu wierzchołkowego jest bardzo szerokie;
3) wierzchołek korzenia nie jest uformowany mimo zastosowanego leczenia sprzyjającego apeksyfikacji. Korzeń nie osiągnął prawidłowej długości. Kanał jest bardzo szeroki na całym przebiegu lub ma największą średnicę w okolicy przywierzchołkowej, a jego ściany na tym odcinku są bardzo cienkie;
4) w wyniku apeksyfikacji doszło do całkowitego zamknięcia wierzchołka zmineralizowaną barierą, ale kanał pozostał bardzo szeroki;
5) wierzchołek korzenia łącznie z otworem fizjologicznym, został zniszczony przez patologiczną resorpcję zewnętrzną.
Prawidłowa odpowiedź to:
Zaloguj się poniżej, aby sprawdzić odpowiedź. Dostęp do treści serwisu tylko dla zalogowanych.