Pytanie z egzaminu PES

Sesja: Wiosna 2012, Specjalizacja: Diabetologia

48-letnia pacjentka, od wielu lat niepracująca, chorująca na cukrzycę typu 1 od 4. roku życia, z retinopatią prostą, stałym białkomoczem, kreatyniną 0,91 mg/dl, czucie dotyku i wibracji w obrębie stóp znacznie osłabione, odruchy ze ścięgna Achillesa i w stawie kolanowym zniesione, leczona insulinami ludzkimi w modelu intensywnej insulinoterapii (insulina NPH 2 x dziennie + insulina krótkodziałająca przed każdym posiłkiem), HbA1c 8,6%, glikemia na czczo do 145 mg/dl, w okresie poposiłkowym 2-4 razy w tygodniu hipoglikemie, dobrze odczuwalne. Jakie powinno być optymalne dalsze postępowanie?

A) kontynuacja dotychczasowej terapii, gdyż chora jest w dobrym stanie ogólnym po tak długim okresie chorowania na cukrzycę.
B) zmiana insulin ludzkich (NPH i krótkodziałającej) na analogowe (szybko- i długodziałające) w celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii, redukcji glikemii na czczo i redukcji liczby iniekcji.
C) zmiana insuliny krótkodziałającej podawanej przed posiłkami na szybkodziałające insuliny analogowe w celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii po posiłkach.
D) dołączenie do insuliny podawanej przed posiłkiem akarbozy w dawce 25 mg.
E) zastąpienie insuliny NPH glarginą w celu redukcji ryzyka hipoglikemii po posiłkach i zmniejszenia liczby iniekcji.