Pytanie z egzaminu PES

Sesja: Wiosna 2004, Specjalizacja: Diabetologia

Szybkość wchłaniania insuliny zależy m.in. od wielkości cząsteczek polimerów, w postaci których występuje. Prawdziwe jest stwierdzenie:

A) krótkodziałające analogi insuliny tworząc w wyniku polimeryzacji dimery i heksamery wchłaniają się z tkanki podskórnej szybciej i działają krócej niż klasyczna insulina.
B) analog insuliny ludzkiej Lys(B28)Pro(B29) występuje w roztworach w formie monomerycznej, nie ma tendencji do polimeryzacji, wchłania się szybko i działa krócej niż klasyczna insulina.
C) zastąpienie proliny w pozycji 28 łańcucha B cząsteczki insuliny kwasem asparaginowym zmniejsza tendencję pojedynczych cząsteczek insuliny Aspart do łączenia się w dimery i heksamery, co znacznie wydłuża jej wchłanianie z tkanki podskórnej.
D) analogi o zwiększonej tendencji do polimeryzacji charakteryzują się szybszym wchłanianiem z tkanki podskórnej niż klasyczna insulina.
E) wszystkie odpowiedzi są prawdziwe.