Pytanie z egzaminu PES

Sesja: Wiosna 2014, Specjalizacja: Neurochirurgia

Torbiel pajęczynówki jest jedną z najczęściej rozpoznawanych patologii wewnątrzczaszkowych wieku dziecięcego ( 50-80 % torbieli pajęczynówki rozpoznaje się do 16. roku życia.) Dla diagnostyki i leczenia torbieli pajęczynówki prawdziwe są stwierdzenia:

A) jest to wada rozwojowa powstająca w zdwojonej ścianie opony pajęczej. Najczęstszym umiejscowieniem jest szczelina boczna mózgu. Do tego umiejscowienia odnosi się podział na typ I, II, III wg Galassiego. Nieodłącznym objawem klinicznym są bóle głowy.

B) torbiele nadsiodłowe są drugą co do częstości umiejscowienia wewnątrzczaszkowego. Częstym objawem jest przedwczesne dojrzewanie płciowe, czasem o piorunującym charakterze. Torbieli o tym umiejscowieniu towarzyszy wodogłowie. Leczeniem z wyboru jest neuroendoskopia - wentrykulo-cysto-cysternostomia.

C) torbiele w tylnym dole czaszki objawiają się zaburzeniami odpływu płynu mózgowo-rdzeniowego i powstawania wodogłowia nadnamiotowego. W torbielach tylnej jamy czaszki najrzadziej występuje krwawienie do światła torbieli. Przy takim umiejscowieniu leczeniem z wyboru jest operacja otwarta z wyłączeniem torbieli zamóżdżkowych, gdzie możliwa jest neuroendoskopia.

D) torbiele szczeliny międzypółkulowej i nadsiodłowej najczęściej prowadzą do upośledzenia rozwoju psychoruchowego. Usunięcie lub znaczne pomniejszenie torbieli nadsiodłowej znacznie zmniejsza ruchy mimowolne (potakiwania), ale praktycznie nie wpływa na poprawę zaburzeń endokrynologicznych. Głównym celem leczenia operacyjnego torbieli pajęczynówki jest odtworzenie równowagi krążenia płynu mózgowo rdzeniowego, a nie uzyskanie zmniejszenia torbieli i pełnego zdrenowania.

E) wszystkie powyższe są prawdziwe.