Sesja: Jesień 2014, Specjalizacja: Neurochirurgia
W ostatnich latach powróciło zainteresowanie starą, aczkolwiek również kontrowersyjną koncepcją wykonywania kraniektomii dekompresyjnej, m.in. po ciężkich urazach czaszkowo-mózgowych, czy po udarach mózgu. W dyskusji o teoretycznych i empirycznych podstawach wykonywania tego zabiegu padają różne argumenty. Które z poniższych stwierdzeń na temat tych podstaw należy uznać za uzasadnione?
1) wieloośrodkowe badania kliniczne z ostatniego 10-lecia wyłoniły środki neuroprotekcyjne o udowodnionej skuteczności, zapewniające efekt zbliżony do kraniektomii odbarczającej;
2) kraniektomia dekompresyjna przesuwa w lewo krzywą ciśnienie-objętość w jamie czaszki;
3) w przeprowadzonych badaniach nie stwierdzono, aby dekompresyjna kraniektomia zmniejszała częstość i amplitudę fal ciśnienia wewnątrzczaszkowego;
4) badania eksperymentalne wykazały, że kraniektomia dekompresyjna poprawia mózgowe ciśnienie perfuzyjne, stan neurologiczny, oraz częstość przeżycia, jak też zmniejsza obszar zawału mózgu po doświadczalnym udarze niedokrwiennym;
5) zaletą kraniektomii dekompresyjnej w stosunku do leczenia farmakologicznego jest to, że potencjalnie powoduje ona mniej niepożądanych efektów ogólnoustrojowych.
Prawidłowa odpowiedź to:
Zaloguj się poniżej, aby sprawdzić odpowiedź. Dostęp do treści serwisu tylko dla zalogowanych.