Sesja: Jesień 2014, Specjalizacja: Neurochirurgia
W ciągu ostatnich kilkunastu lat nastąpił istotny postęp w technikach endowaskularnych, który pozwolił m.in. na istotną redukcję częstości powikłań po wykonaniu angioplastyki/stentowania tętnicy szyjnej wewnętrznej z powodu zmian miażdżycowych. Niemniej jednak ryzyko to wciąż istnieje i powinno być rozważone przy kwalifikacji do zabiegu. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących ryzyka niepowodzenia angioplastyki szyjnej jest nieprawdziwe?
1) zawał mięśnia sercowego jest jednym z głównych zagrożeń z zakresu „ryzyka ogólnomedycznego”;
2) chirurgiczna trombendarteriektomia jest procedurą obarczoną z natury większym ryzykiem w porównaniu do angioplastyki;
3) pacjenci ze świeżym zawałem mózgu w obszarze ukrwienia tętnicy szyjnej mogą być poddani zabiegowi po upływie około 6 tygodni od udaru;
4) pacjenci bez obciążeń kardiologicznych, nawet jeżeli przebyli pojedynczy incydent przejściowego niedokrwienia, stanowią grupę o stosunkowo niskim ryzyku angioplastyki/stentowania tętnicy szyjnej;
5) stenoza obejmująca bifurkację tętnicy szyjnej wspólnej stanowi czynnik zwiększający ryzyko angioplastyki/stentowania.
Prawidłowa odpowiedź to:
Zaloguj się poniżej, aby sprawdzić odpowiedź. Dostęp do treści serwisu tylko dla zalogowanych.