Pytanie z egzaminu PES

Sesja: Wiosna 2015, Specjalizacja: Geriatria

Które z twierdzeń dotyczących rozpoznawania i leczenia nadciśnienia tętniczego w starości nie są prawdziwe?
1) w populacji polskiej powyżej 64. roku życia nadciśnienie tętnicze stwierdza się u ponad 70% osób;
2) z wiekiem dochodzi do znacznego uszkodzenia włókien elastycznych w aorcie i jej rozgałęzieniach oraz zwiększenia sztywności ściany naczyniowej, co przyczynia się do wzrostu ciśnienia tętna;
3) zwiększenie ciśnienia tętna wiąże się ze wzrostem ryzyka wystąpienia powikłań: przerost lewej komory serca, migotanie przedsionków, dysfunkcja rozkurczowa i niewydolność serca, zawał serca oraz niedokrwienny i krwotoczny udar mózgu;
4) leki beta-adrenolityczne mają większą skuteczność w obniżaniu ryzyka sercowo-naczyniowego u osób w podeszłym wieku, dlatego powinny być stosowne jako leki I rzutu w terapii przeciwnadciśnieniowej w starości;
5) należy kojarzyć ze sobą ACEI i sartany w starości ze względu na ich synergistyczne nefroprotekcyjne działanie dla nerek, które z powodu zmian inwolucyjnych są bardziej uszkodzone u starszych pacjentów.
Prawidłowa odpowiedź to: