Sesja: Jesień 2015, Specjalizacja: Alergologia
55-letnia otyła kobieta, nauczycielka, paląca papierosy (około 20 paczkolat w wywiadach) zgłosiła się do szpitala z powodu silnej duszności, kaszlu ze skąpym odkrztuszaniem. W trakcie badania fizykalnego stwierdzono liczne świsty nad polami płuc. Bez objawów typowych dla zapalenia błony śluzowej nosa. Od kliku lat okresowo pojawiały się napady duszności o umiarkowanym nasileniu, ustępowały po zażyciu salbutamolu (inhalator pożyczała od syna, który ma rozpoznaną astmę alergiczną). Od około 3 miesięcy znaczne pogorszenie tolerancji wysiłku, częste duszności w ciągu dnia oraz 1 - 2 razy w tygodniu - duszności nocne. Słabsza niż poprzednio odpowiedź na salbutamol. Po 10 dniach przyjmowania prednizonu wyraźna poprawa kliniczna. W wykonanej wówczas spirometrii cechy łagodnej, nieodwracalnej obturacji. Próba rozkurczowa ujemna. Po 3 miesiącach leczenia wziewnym glikokortykosteroidem parametry badania spirometrycznego były w granicach normy. W dodatkowych badaniach krwi i radiogramie klatki piersiowej nie stwierdzono odchyleń. Najwłaściwszym rozpoznaniem u tej chorej jest:
Zaloguj się poniżej, aby sprawdzić odpowiedź. Dostęp do treści serwisu tylko dla zalogowanych.