Pytanie z egzaminu PES

Sesja: Jesień 2015, Specjalizacja: Psychiatria dzieci i młodzieży

Lęk społeczny w dzieciństwie może wynikać z wyolbrzymienia i przedłużenia normalnej fazy lęku przed obcymi. Do obrazu klinicznego lęku społecznego w dzieciństwie należą:

A) przejawianie trwałego lub nawracającego lęku wobec obcych, a także rodziny, któremu może towarzyszyć unikanie innych osób. Zachowania te wykraczają poza granice normy wiekowej. Aby rozpoznać to zaburzenie, objawy muszą pojawić się przed 12 r.ż. i mieć związek z bardziej uogólnionymi zaburzeniami lękowymi. Konsekwencją objawów może być mała frekwencja w szkole, postępujące osamotnienie i izolacja dziecka, utrata kontaktów z rodziną i bliskimi.

B) przejawianie trwałego lub nawracającego lęku wobec obcych, któremu może towarzyszyć unikanie innych osób. Zachowania te wykraczają poza granice normy wiekowej. Aby rozpoznać to zaburzenie, objawy muszą pojawić się przed 6 r.ż. i nie mieć związku z bardziej uogólnionymi zaburzeniami lękowymi. Konsekwencją objawów może być mała frekwencja w szkole, postępujące osamotnienie i izolacja dziecka, a nawet zaburzenia w rozwoju psychoruchowym.

C) przejawianie trwałego lub nawracającego lęku wobec obcych, któremu może towarzyszyć unikanie innych osób. Aby rozpoznać to zaburzenie, objawy muszą pojawić się przed 12 r.ż. i mieć związek z bardziej uogólnionymi zaburzeniami lękowymi. Konsekwencją objawów może być mała frekwencja w szkole, postępujące osamotnienie i izolacja dziecka, utrata kontaktów z rodziną i bliskimi.

D) przejawianie nawracającego ale nie trwałego lęku wobec obcych, a także rodziny, któremu może towarzyszyć unikanie innych osób. Zachowania te wykraczają poza granice normy wiekowej. Aby rozpoznać to zaburzenie, objawy muszą pojawić się przed 10 r.ż. i mieć związek z bardziej uogólnionymi zaburzeniami lękowymi. Konsekwencją objawów może być mała frekwencja w szkole, postępujące osamotnienie i izolacja dziecka, utrata kontaktów z rodziną i bliskimi.

E) przejawianie trwałego lub nawracającego lęku wobec obcych, któremu może towarzyszyć unikanie innych osób. Zachowania te wykraczają poza granice normy wiekowej. Aby rozpoznać to zaburzenie, objawy muszą pojawić się po 6 r.ż. i przed 12 r.ż. i nie mieć związku z bardziej uogólnionymi zaburzeniami lękowymi. Konsekwencją objawów może być mała frekwencja w szkole, postępujące osamotnienie i izolacja dziecka, a nawet zaburzenia w rozwoju psychoruchowym.