Pytanie z egzaminu PES

Podczas projektowania umocowania protez szkieletowych za pomocą klamer należy uwzględnić tzw. funkcję umocowującą kierunkową, która polega na:

1) nie uwzględnieniu toru wprowadzenia i wyprowadzenia protezy;
2) zaprojektowaniu części właściwej ramienia retencyjnego w stronę tej części trzonu protezy, która będzie narażona na odsuwanie od podłoża;
3) stosuje się je w przypadkach braków skrzydłowych, rozległych braków zębów przednich i międzyzębowych bocznych, gdy zęby okalające lukę nie mają powierzchni retencyjnych;
4) w przypadku uzupełnienia rozległych braków przednich koniec części właściwej ramienia retencyjnego powinien być skierowany do przodu w stronę luki;
5) w przypadku uzupełnienia rozległych braków przednich koniec części właściwej ramienia retencyjnego powinien być skierowany do tyłu luki;
6) przy uzupełnianiu braków skrzydłowych koniec części właściwej należy skierować do przodu;
7) przy uzupełnianiu braków skrzydłowych koniec części właściwej należy skierować do tyłu;
8) kierunkowa funkcja umocowująca ramienia retencyjnego jest najbardziej efektywna, jeśli koniec części właściwej zaprojektowany jest na pierwszym obszarze zęba oporowego sąsiadującego z luką;
9) występowanie kierunkowej funkcji ramienia retencyjnego zależy również od tzw. pośredniego utrzymywacza.

Prawidłowa odpowiedź to: