Pytanie z egzaminu PES

Sesja: Jesień 2016, Specjalizacja: Otorynolaryngologia

U pacjenta z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego, z okresowymi wyciekami w przeszłości (2-3 razy w roku), ale od około roku bez wycieków, w badaniu otoskopowym pod mikroskopem stwierdzono zmiany adhezywne niepełnowartościowej błony bębenkowej, która jednak była bez cech tympanosklerozy. W audiometrii tonalnej stwierdzono rezerwę ślimakową rzędu 60-50 dB w paśmie 125 - 1000 Hz, oraz 45-40 dB w paśmie 2000 - 4000 Hz. Na podstawie takich informacji lekarz może przewidywać następującą sytuację kliniczną:

A) niepełnowartościowa błona bębenkowa przylega do kowadełka i suprastruktury strzemiączka napinając je i w ten sposób powodując tak dużą rezerwę ślimakową.
B) perlak jest położony między strzemiączkiem a niepełnowartościową adhezywną błoną bębenkową powodując bardzo znaczne zaburzenie transmisji energii akustycznej i w konsekwencji tak znaczną rezerwę ślimakową.
C) kosteczki są zachowane i zrośnięte z niepełnowartościową błoną bębenkową, jednak zrost włóknisty trzonu kowadełka ze ścianą boczną attyki powoduje zaburzenia drgań kosteczek wywołując tak dużą rezerwę ślimakową.
D) kosteczki są zachowane i zrośnięte z niepełnowartościową błoną bębenkową, jednak włóknisty zrost główki młoteczka z boczną ścianą attyki powoduje zaburzenia drgań kosteczek wywołując tak dużą rezerwę ślimakową.
E) uszkodzona jest suprastruktura strzemiączka i w konsekwencji nie ma żadnego połączenia, nawet za pomocą zrostów, między płytką strzemiączka a drgającymi elementami ucha środkowego czyli młoteczka, kowadełka czy też niepełnowartościowej adhezywnie zmienionej błony bębenkowej, zatem w konsekwencji nie ma transmisji energii akustycznej w kierunku płytki i w konsekwencji pojawiaja się duża rezerwa ślimakowa.