Pytanie z egzaminu PES

Sesja: Wiosna 2017, Specjalizacja: Medycyna paliatywna

40-letnia kobieta, rozwiedziona, samotnie wychowująca syna. Sześć lat temu u jej 12-letniego wówczas syna rozpoznano raka mózgu. Od tamtej pory kobieta zrezygnowała z pracy zawodowej, nie utrzymywała też kontaktów z przyjaciółmi, ani byłym mężem. Jej najbliższą (i jedyną) rodzinę stanowił syn. Kobieta nie mogła pogodzić się z chorobą syna i związanym z nią rokowaniem. Oznajmiła: „Nie wyobrażam sobie życia bez syna” oraz „Nie chcę tęsknić za synem, chciałabym odejść razem z nim”. Godzinami czuwała przy łóżku chorego, płacząc i głaszcząc go po ręku, aż do chwili zgonu. Po jego śmierci twierdzi, że jej życie skończyło się wraz z odejściem syna. Na czym powinna polegać potencjalnie skuteczna pomoc osieroconej matce w tej sytuacji?

A) należy zastosować długoterminową terapię psychofarmakologiczną.
B) należy zaangażować do opieki nad osieroconą osobę, która będzie spędzała z nią jak najwięcej czasu (kilka godzin dziennie codziennie).
C) należy zdecydowanie nakłaniać osieroconą, aby zaangażowała się w jakąś konkretną działalność, nawiązała nowe znajomości.
D) osieroconą powinna odwiedzać osoba z zespołu wsparcia w okresie żałoby, jednak nie częściej niż 1-2 razy w tygodniu.
E) osierocona powinna przez pewien czas pobyć sama, gdyż jest to najlepszy sposób na odreagowanie żalu po stracie.