Pytanie z egzaminu PES

Nr 21. Częstość rytmu serca jest ważnym korygowalnym parametrem niewydolności serca. Redukcja nadmiernej częstości rytmu to jeden z ważnych elementów leczenia niewydolności serca. Wskaż prawdziwe stwierdzenie:
1) w niewydolności serca, niezależnie od rytmu prowadzącego — rytm zatokowy/migotanie przedsionków, redukcja częstości rytmu serca wiąże się ze zmniejszeniem liczby hospitalizacji i poprawą przeżywalności;
2) w grupie z rytmem zatokowym, z objawową HFrEF oraz LVEF ≤35%, udowodniono, że redukcja częstości rytmu przez łączenie LBA i leków hamujących kanały If w węźle zatokowym i spoczynkową NR ≥70/min, zmniejsza częstość złożonego punktu końcowego (łącznie ocenianej śmiertelności i hospitalizacji z powodu HF), w grupie pacjentów ze spoczynkową HR ≥75/min; dodatkowo wykazano poprawę przeżywalności;
3) w grupie z rytmem zatokowym, objawową HFpEF redukcja częstości rytmu przez łączenie LBA i leków hamujących kanały If w węźle zatokowym i spoczynkową HR ≥70/min zmniejsza częstość złożonego punktu końcowego (łącznie ocenianej śmiertelności i hospitalizacji z powodu HF);
4) zarówno spoczynkowa, jak i wysiłkowa częstość rytmu komór u pacjentów z AF powinna być odpowiednio kontrolowana (LBA/preparaty naparstnicy) — optymalna częstość to odpowiednio: spoczynek 60—80/min, wysiłek — akceptowalna częstość rytmu do 110/min. Zła kontrola rytmu wiąże się z gorszym rokowaniem;
5) LBA stosowane w rekomendowanych dawkach docelowych nie wpływają na obniżenie chorobowości i śmiertelności u pacjentów z niewydolnością serca i utrwalonym migotaniem przedsionków.
Prawidłowa odpowiedź to: