PES - Baza pytań

• Pytanie
  Egzamin
  Ilość
  Komentarz
• Wskaż wartości docelowe w leczeniu cukrzycy rekomendowane przez Polskie Towarzystwo Diabetologiczne dla 50-letniej kobiety z rozpoznaną przed rokiem, w teście doustnego obciążenia glukozą, cukrzycą typu 2: 1) HbA1c 6,5 - 7%; 2) HbA1c ≤ 6,5%; 3) glikemia na czczo 70-110 mg/dl; 4) glikemia w ciągu doby, niezależnie od pory dnia i nocy < 180 mg/dl; 5) stężenie cholesterolu „nie HDL” < 130 mg/dl. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Wskazaniami do fotokoagulacji laserowej siatkówki są niżej wymienione, z wyjątkiem:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego wskazaniami do leczenia osobistymi pompami insulinowymi są niżej wymienione, z wyjątkiem:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Spośród testów czynnościowych "baterii Ewinga" wykorzystywanych do diagnostyki neuropatii układu sercowo-naczyniowego: 1) test Valsavy jest najbardziej czułym testem i służy do monitorowania zaawansowanej neuropatii autonomicznej; 2) test głębokich oddechów ocenia część przywspółczulną układu autonomicznego i jego nieprawidłowy wynik przemawia za stadium początkowym neuropatii autonomicznej; 3) nieprawidłowy wynik testu pionizacji (hipotonia ortostatyczna) jest charakterystyczny dla pośredniego stadium zaawansowania neuropatii wegetatywnej; 4) analiza zmiany częstości akcji serca w czasie testu pionizacji ocenia funkcje układu współczulnego; 5) test izometrycznego skurczu mięśni przedramienia ocenia funkcje układu współczulnego. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Pacjentka 54-letnia, urzędniczka. Wzrost 160 cm, masa ciała 80 kg. BMI 32 kg/m2. Cukrzyca typu 2, od 8 lat, wykryta przypadkowo podczas badań kontrolnych przed wyjazdem do sanatorium. Nie miesiączkuje od 2 lat. Przybyła na wadze ok. 5 kg od chwili wykrycia cukrzycy. Inne choroby: nadciśnienie tętnicze od 5 lat. Dotychczasowe leczenie: dieta cukrzycowa 1500 kcal na dobę, 3 posiłki dziennie, Metformin 1500mg/dobę + Diaprel MR 120mg/dobę, Enarenal 5mg 1x dziennie. Wyniki badań: - samokontrola glikemii: na czczo 156 mg%, 2 godz. po śniadaniu 280 mg%, 2 godz. po obiedzie 340 mg%, 2 godz. po kolacji 185 mg%, przed snem 200mg%, Cukromocz-0,5-1,8%,ketonuria nb. HbA1c 9,6%.Późne powikłania cukrzycy: retinopatia prosta i polineuropatia obwodowa mieszana. Wybierz właściwe postępowanie terapeutyczne:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Pacjent 76-letni z zawodu leśnik. Wzrost 174 cm, masa ciała 64 kg. BMI 21kg/m2. Cukrzyca typu 2 wykryta przed 16 laty, leczona początkowo pochodnymi SM, od 2 miesięcy Metforminą 1500mg/dobę i Akarbozą 300mg/dobę. Od 3 lat nadciśnienie tętnicze max. 180/80 mmHg leczone Isoptinem SR 240 mg/dobę. Od 6 miesięcy pogorszenie ostrości wzroku. Badanie okulistyczne: zaćma początkowa obuoczna. Wyniki badań laboratoryjnych: HbA1c-7,6 %; cukromocz dobowy 0,8-1,2 %; lipidogram: Cholesterol całkowity 280 mg%; Cholesterol LDL 170mg%; Cholesterol HDL 33mg%; Trójglicerydy 250mg%. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących stosowanej terapii jest słuszne?
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Pacjent lat 42 pracownik umysłowy skierowany przez lekarza rodzinnego z powodu postępującego od 3 miesięcy osłabienia, utraty masy ciała ok. 3 kg oraz stałego uczucia zmęczenia i nadmiernej senności. W badaniu fizykalnym stwierdzono: prawidłową masę ciała, wzrost 172 cm, masa ciała 68 kg, BMI = 23 kg/m2, tarczyca niepowiększona, RR 110/60 mmHg, tętno 56/min. W wykonanych badaniach laboratoryjnych stwierdzono: glikemia na czczo 142 mg/dl, glikemia na czczo po tygodniu 129 mg/dl, Hb A1c-8,7 %; cukromocz nieobecny, ketonuria nieobecna; TSH-12mU/l; morfologia krwi obwodowej: Hb 14,5g%, Ht 41%, Erytrocyty 4,5 mln/mm3, leukocyty 7,6 tys. mm3, mocznik 24 mg%, kreatynina 1,0mg%. USG tarczycy: tarczyca mała, zanikowa bez widocznych guzków. W rodzinie ojciec choruje na niedokrwistość złośliwą a matka chorobę Hashimoto. Jakie powinno być dalsze prawidłowe postępowanie lekarskie?
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• 22-letnia pacjentka z cukrzycą typu 1 rozpoznaną przed 5 laty o chwiejnym przebiegu została przyjęta do Kliniki w ciężkim stanie ogólnym, przytomna ale z powierzchownym kontaktem. Z wywiadu uzyskanego od matki wiadomo, że od 2 dni przed hospitalizacją skarżyła się na wzmożone pragnienie, wielomocz, bóle brzucha, wymioty treścią pokarmową, duszność spoczynkową. Tydzień wcześniej skargi na bóle gardła, kaszel z odksztuszaniem śluzowo-ropnej plwociny i stany podgorączkowe. Nie zgłaszała się do lekarza. Zażywała APAP. W badaniu fizykalnym stwierdzono: cechy odwodnienia, przyspieszenie oddechu do 40/min., tętna do 120/min., gorączkę 38,5 st.C. Osłuchowo nad polami płucnymi rzężenia drobnobańkowe u podstawy prawego płuca. W badaniu brzucha rozlana bolesność palpacyjna, w śródbrzuszu dodatni objaw otrzewnowy. Wyniki badań laboratoryjnych: Morfologia krwi obwodowej: Leukocytoza 18.000/mm3, Ht 46%, Na 149 mmol/l, K 3,2 mmol/l, glikemia przy przyjęciu 526 mg%, mocznik 62 mg%, kreatynina 1,4 mg%. Mocz: cukromocz 5,2%, ketonuria ++++, białkomocz 65mg%. Gazometria tętnicza: pH 7,08, pO2 70mmHg, pCO2 18 mmHg, HCO3 12mmol/l, Rtg klatki piersiowej: zagęszczenia zapalne u podstawy prawego płuca. USG jamy brzusznej: rozdęcie pętli jelita cienkiego z pojedynczymi poziomami płynu. U pacjentki rozpoznano kwasicę ketonową oraz prawostronne zapalenie płuc. Które ze stwierdzeń dotyczących diagnostyki i terapii w/w schorzenia jest błędne?
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Pacjentka lat 63 z cukrzycą typu 2, bez otyłości rozpoznaną przed 5 laty leczoną od początku dietą i Metforminą w dawce 1,5 g /dobę. W związku z hiperglikemią na czczo rzędu 180-220 mg% lekarz pierwszego kontaktu dodał Glimepiryd w dawce 2 mg/dobę. Aktualnie została skierowana do szpitala po utracie przytomności, która wystąpiła rano po wstaniu z łóżka z towarzyszącą glikemią 28 mg%. Po dożylnym podaniu glukozy nastąpił powrót pełnej świadomości. Wskaż najbardziej właściwe postępowanie lekarskie:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• 25-letnia pacjentka pracownik umysłowy, z cukrzycą typu 1 od 4 lat, od roku zamężna zgłosiła się do specjalisty diabetologa z zapytaniem czy nie ma aktualnie p/wskazań do zajścia w ciążę. Dotychczas nie stwierdzono późnych powikłań cukrzycy. W badaniu fizykalnym stwierdzono niedowagę, masa ciała 55 kg przy wzroście 165 cm co odpowiada BMI = 20 kg/m2. Od początku zachorowania leczona analogami insuliny w reżimie: Humalog 14j.-10j.-8j. odpowiednio przed głównymi posiłkami i Lantus -14j. o godz. 22.00. Wyniki aktualnych badań laboratoryjnych HbA1c=7,5%; średnia glikemia dobowa 170 mg%; dobowy profil glikemii: przed śniadaniem 140mg%; 2 godz. po śniadaniu 180 mg%; przed obiadem 165mg%; 2 godz. po obiedzie 220 mg%; przed kolacją 145 mg%; po kolacji 190mg%; w nocy ok. 3.00 - 172 mg%. W badaniu moczu: glukozuria dobowa 1,4%,ketonuria nieobecna. W odpowiedzi usłyszała, że obecnie jest niedobry moment do zajścia w ciążę. Jakich argumentów użył lekarz? Wskaż niewłaściwy:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Pacjentka lat 35 dotychczas zdrowa, w 3-ej ciąży ok. 5 hbd. Wzrost 165 cm, masa ciała 70 kg, BMI 26 kg/m2. Pierwsza ciąża zakończona zgonem wewnątrzmacicznym płodu ok. 12 tygodnia w 29 roku życia. Druga ciąża donoszona zakończona urodzeniem zdrowego dziecka przed 3 laty. W rodzinie matka choruje na cukrzycę typu 2 leczona lekami doustnymi. Siostra pacjentki otyła, przed ½ rokiem stwierdzono u niej upośledzoną tolerancję glukozy i nadciśnienie tętnicze pierwotne. Pacjentka zgłosiła się do lekarza ginekologa, który po rozpoznaniu ciąży zalecił wykonanie badań laboratoryjnych. Glikemia na czczo wynosiła 111 mg%, mocz badanie ogólne wynik prawidłowy. Jakie powinno być dalsze postępowanie lekarza ginekologa?
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• 72-letni pacjent otyły z wieloletnim nadciśnieniem tętniczym, chorobą niedokrwienną serca z utrwalonym migotaniem przedsionków, hiperlipidemią mieszaną ostatnio leczący się niesystematycznie został przyjęty do Kliniki Neurologii z powodu świeżego udaru mózgu - niedokrwiennego pod postacią niedowładu połowiczego prawostronnego. Przy przyjęciu w stanie ogólnym średniociężkim. W badaniu fizykalnym stwierdzono ciśnienie tętnicze 190/90 mmHg, niedowład wiotki prawych kończyn, czynność serca niemiarowa zupełnie ok. 84/min, nad polami płucnymi bez cech zastoju w krążeniu małym, w badaniu brzucha bez odchyleń, brak tętna na tętnicach grzbietowych stóp i piszczelowych tylnych oraz grzybica napletka. W badaniach biochemicznych stwierdzono: glikemia przygodna przy przyjęciu 285 mg%, glukozuria ++, ketonuria nb. Glikemia poranna na czczo 208mg%, HbA1c=8,8%. Cholesterol całkowity 260mg%, ch-HDL-3 3mg%, ch-LDL-180mg%, trojglicerydy 240mg%., mocznik 42 mg%, kreatynina 1,4mg%, eGFR 48 ml/min. Jakie postępowanie terapeutyczne zaproponujesz?
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Ryzyko hipoglikemii w przypadku równoczesnego stosowania z pochodnymi sulfonylomocznika nasilają:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Krótkotrwała insulinoterapia w świeżo rozpoznanej cukrzycy typu 2 jest stosowana:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Pierwsze analizy wyników badania ACCORD wskazywały, że intensywna terapia cukrzycy typu 2 dążąca do uzyskania wartości HbA1c < 6,0% jest związana z 22% wzrostem śmiertelności w ciągu 3,5 roku. Obecnie jednak wykazano, że korzyść z leczenia intensywnego odnieśli w tym badaniu pacjenci chorujący na cukrzycę od niedawna, bez powikłań naczyniowych, z wartością HbA1c bliską prawidłowej lub wprost osiągający wyznaczony cel leczenia (HbA1c < 6,0%). Które spośród niżej wymienionych twierdzeń wyjaśniają to zjawisko? 1) pacjentom z krótkim wywiadem choroby łatwiej jest utrzymać niską wartość HbA1c, chociażby dlatego, że zachowana jest u nich sekrecja insuliny; 2) pacjenci bez powikłań bardziej starannie przestrzegają zaleceń, gdyż chcą całkowicie uniknąć rozwoju powikłań; 3) utrzymywanie niskiej wartości HbA1c u osób bez powikłań naczyniowych skutecznie hamuje wystąpienie tych powikłań; 4) w początkowym okresie leczenia hipoglikemie, oddziałujące bardzo niekorzystnie na mięsień sercowy, występują rzadko. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Objawy bólowe w przebiegu cukrzycowej polineuropatii symetrycznej obwodowej występują wyłącznie przy pogorszeniu kontroli metabolicznej cukrzycy (A), ponieważ hiperglikemia jest głównym czynnikiem patogenetycznym neuropatii cukrzycowej (B).
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• 65-letni mężczyzna z cukrzycą typu 2 przyjęty został do oddziału kardiologii z powodu rozpoznania ostrego zespołu wieńcowego. Wywiad: cukrzyca typu 2 od 4 lat. Do czasu hospitalizacji pacjent był leczony Glimepirydem 2 mg rano, Metforminą 2 x 850mg. Wywiad rodzinny: cukrzyca typu 2 u matki, przebyty udar mózgu w wieku 80 lat u ojca. Choroby współistniejące: nadciśnienie tętnicze od 15 lat, choroba niedokrwienna serca, przerost prostaty. Badanie przedmiotowe: waga 108kg, wzrost 179cm, BMI 33,7kg/m2, RR 150/90. Badania dodatkowe: HbA1c 6,7%, kreatynina 1,3 mg%, badanie ogólne moczu prawidłowe, lipidogram: cholesterol c. 250 mg%, triglicerydy 170mg%. LDL 130mg%, HDL 46 mg%. W pierwszej dobie hospitalizacji prowadzono insulinoterapię we wlewie dożylnym z glukozą a następnie podawano insulinę systemem intensywnej insulinoterapii wg schematu: Ins. Actrapid 8j przed śniadaniem, Ins. Actrapid 6j przed obiadem, Ins. Actrapid 6j przed kolacją, Ins. Insulatard 8j o godz.22.00. Profil glikemii przedstawiał się następująco: na czczo 110mg%, 2 godz. po śniadaniu 140mg%, 2 godz. po obiedzie 126mg%, 2 godz. po kolacji 134mg%. Jaki powinien być schemat leczenia hipoglikemizującego u tego pacjenta po wypisaniu ze szpitala?
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• W badaniu ADVANCE porównywano efekty intensywnego leczenia cukrzycy z wynikami leczenia standardowego, opartego na obowiązujących w danym kraju wytycznych i zaleceniach klinicznych. Intensywna terapia cukrzycy była związana ze zmniejszeniem ryzyka wystąpienia lub nasilenia:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Do czynników predysponujących do wystąpienia hipoglikemii nie należy:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• 63-letni mężczyzna z cukrzycą t.2, dobrze wyrównaną metabolicznie, skierowany został przez lekarza POZ do Poradni Neurochirurgicznej z powodu rwy kulszowej prawostronnej i braku uzyskania poprawy po stosowanym od 1,5 miesiąca leczeniu zachowawczym. Objawy kliniczne w postaci bólu uda i pośladka prawego z towarzyszącymi parestezjami w obrębie uda i podudzia pojawiły się dość nagle, nie były poprzedzone urazem i nasilały się w godzinach nocnych. W badaniu neurologicznym stwierdzono następujące odchylenia: -osłabienie siły mięśniowej i zaniki mięśnia czworogłowego uda prawego, -prawostronne zniesienie odruchu kolanowego, Wyniki wykonanych badań dodatkowych: -rtg kręgosłupa-drobne zmiany zwyrodnieniowe w odcinku L-S, -MRI-bez objawów dyskopatii. Na podstawie powyższego obrazu klinicznego i wyników badań ustal rozpoznanie:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Zdanie A: „Hipoteza higieny” to ograniczenie kontaktu z infekcjami wirusowymi, bakteryjnymi lub parazytologicznymi w okresie noworodkowym i wczesnego dzieciństwa poprzez wzrost kultury sanitarnej częstsze używanie środków czystości oraz jednorazowych materiałów pielęgnacyjnych. Zdanie B: „Hipoteza higieny” może sprzyjać predyspozycji do rozwoju cukrzycy typu 1.
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Na podstawie danych z badania ADVANCE określono parametry ciśnienia tętniczego, które charakteryzują się największą przydatnością w ocenie ryzyka sercowo-naczyniowego. W ocenie uwzględniono: 1) skurczowe ciśnienie tętnicze;    2) rozkurczowe ciśnienie tętnicze; 3) ciśnienie tętna; 4) średnie ciśnienie tętnicze. Które z wyżej wymienionych parametrów okazały się najbardziej przydatne w ocenie ryzyka wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych?
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Do niedoboru kwasu foliowego i witaminy B12 dochodzi podczas długiego stosowania:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Pacjent lat 52 z cukrzycą typu 1 od 25 lat, leczony insuliną w reżimie 4 wstrzyknięć został przyjęty do Kliniki Chirurgii w trybie ostrym z powodu silnego bólu brzucha zlokalizowanego w prawym dole biodrowym z towarzyszącymi nudnościami i gorączką do 38st.C. Przy przyjęciu w dość ciężkim stanie ogólnym. W badaniu przedmiotowym zwracało uwagę wzmożone napięcie powłok brzusznych i dodatni objaw Goldflama po stronie prawej oraz dodatni objaw otrzewnowy w prawym śródbrzuszu. Z wywiadu od lekarza leczącego - diabetologa wiadomo, że pacjent ma późne powikłania cukrzycy - retinopatię cukrzycową, nefropatię cukrzycową oraz polineuropatię obwodową - mieszaną. Od pół roku pojawiły się zaburzenia potencji i okresowo dolegliwości dyzuryczne. Na 2 tygodnie przed obecną hospitalizacją nagle zasłabł czemu towarzyszyła glikemia 22 mg%. Wyniki badań dodatkowych: glikemia 542 mg%, Na-145mmol/l, K-3,5mmol/l, mocznik-57 mg%, kreatynina-1,4 mg%, leukocytoza - 25.400/mm3 z granulocytozą obojętnochłonną 88%, PSA w normie. Gazometria tętnicza: pH=7,23, HCO3 = 20 mmol/l, BE 8 mmol/l, pO2 77mmHg, PCO2 18mmHg. W badaniu moczu glukoza - 2,7%, aceton+++, białko 65mg%, ropo-mocz, bakteriuria. Które z poniższych stwierdzeń jest najbliższe prawdy?
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Glikwidon jest pochodną sulfonylomocznika która prawie całości jest wydalana z żółcią i kałem. Glikwidon można podawać chorym z umiarkowaną i stabilną niewydolnością nerek u chorych na cukrzycę typu 2.
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Wcześniejszemu występowaniu rzeczywistej późnej nieskuteczności pochodnych sulfonylomocznika sprzyja:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Szczególna predyspozycja do hipoglikemii indukowanej pochodnymi sulfonylomocznika cechuje chorych na cukrzycę typu MODY, dlatego u tych chorych należy stosować krótkodziałające pochodne sulfonylomocznika zaczynając od małych dawek.
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Wskaż prawdziwe twierdzenie dotyczące mechanizmu działania metforminy u chorych na cukrzycę typu 2:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Które z leków stosowanych w terapii cukrzycy typu 2 działają w głównej mierze przez nasilenie sekrecji insuliny? 1) pochodne sulfonylomocznika;    2) glinidy;          3) metformina; 4) akarboza; 5) glitazony. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -
• Które z niżej wymienionych działań niepożądanych leków hipotensyjnych nie występuje u chorych na cukrzycę? 1) pogorszenie tolerancji węglowodanów (tiazydy, b-blokery); 2) podwyższenie stężenia lipidów w surowicy krwi (tiazydy, b-blokery); 3) zwiększone zatrzymywanie sodu (Na+) (metyldopa, hydralazyna); 4) hipotonia ortostatyczna (inhibitory ACE, metyldopa, diuretyki, blokery kanału wapniowego); 5) równoczesne stosowanie NLPZ może u osób starszych zmniejszać efekt hipotensyjny inhibitorów ACE i leków moczopędnych oraz pogarszać wydolność nerek i nasilać hiperkaliemię. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2010, Diabetologia
  0
  -