PES - Baza pytań

• Pytanie
  Egzamin
  Ilość
  Komentarz
• Które stwierdzenia są właściwe w stosunku do znaczenia zawartości sodu w płynie dializacyjnym używanym do prowadzenia zabiegów hemodializy? 1) standardowo używa się płynu o stężeniu sodu 132-135 mmol/l; 2) standardowo używa się płynu o stężeniu sodu 138-140 mmol/l; 3) niższe stężenie sodu w płynie dializacyjnym niż w osoczu niesie ryzyko nasilenia pragnienia; 4) wyższe stężenie sodu w płynie dializacyjnym niż w osoczu niesie ryzyko nasilenia nadciśnienia tętniczego; 5) celem zabiegu hemodializy jest usunięcie takiej ilości sodu jaka skumulowała się w organizmie od poprzedniego zabiegu. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Które stwierdzenia są właściwe w stosunku do znaczenia zawartości potasu w płynie dializacyjnym używanym do prowadzenia zabiegów hemodializy? 1) profilowanie stężenia potasu w płynie dializacyjnym ze stopniowym zwiększaniem różnicy między osoczem a płynem dializacyjnym z 1,5 do 2,5 mmol/l istotnie zmniejsza częstość zaburzeń rytmu serca; 2) profilowanie stężenia potasu w płynie dializacyjnym ze stopniowym zwiększaniem różnicy między osoczem a płynem dializacyjnym z 1,5 do 2,5 mmol/l nie wpływa na bezpieczeństwo zabiegu, zwiększając zagrożenie hiperkaliemii; 3) szybkie zmiany kaliemii podczas zabiegu hemodializy zagrażają zaburzeniami rytmu serca; 4) bilans potasowy jest zrównoważony, jeśli stężenie potasu przed hemodializą nie przekracza 7 mmol/l; 5) u stabilnych pacjentów stężenie potasu w płynie dializacyjnym wynosi najczęściej 2 mmol/l. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Które stwierdzenia są właściwe w stosunku do znaczenia zawartości wapnia w płynie dializacyjnym używanym do prowadzenia zabiegów hemodializy? 1) dla uzyskania ujemnego bilansu wapniowego w czasie zabiegu hemodializy zaleca się u stabilnych krążeniowo pacjentów płyn dializacyjny o stężeniu wapnia 1,25 mmol/l; 2) u niestabilnych krążeniowo pacjentów zaleca się stosowanie płynu dializacyjnego o stężeniu wapnia 1,5 mmol/l; 3) stosowanie niskowapniowego płynu dializacyjnego zwiększa opór naczyń obwodowych; 4) stosowanie niskowapniowego płynu dializacyjnego zwiększa zagrożenie spadków ciśnienia tętniczego podczas zabiegów hemodializy; 5) w dializatorze wymianie podlega zarówno wapń zjonizowany, jak i związany z białkami. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Które stwierdzenia są właściwe w stosunku do znaczenia zawartości wodorowęglanów w płynie dializacyjnym używanym do prowadzenia zabiegów hemodializy? 1) standardowe stężenie wodorowęglanów w płynie dializacyjnym wynosi 25 mmol/l; 2) standardowe stężenie wodorowęglanów w płynie dializacyjnym wynosi 35 mmol/l; 3) stężenie wodorowęglanów w surowicy pacjenta przed dializą w środku tygodnia powinno wynosić co najmniej 22 mmol/l; 4) alkaloza śróddializacyjna zmniejsza częstość występowania tzw. amyloidozy dializacyjnej; 5) alkaloza śróddializacyjna sprzyja spadkowi ciśnienia tętniczego. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do kryteriów rozpoczynania programu przewlekłej dializoterapii? 1) najlepiej rozpoczynać ją, gdy szacowany wskaźnik filtracji kłębuszkowej spadnie < 15 ml/min, żeby zapobiec rozwojowi klinicznych objawów mocznicy; 2) zaczynać, gdy pojawiają się kliniczne objawy przewodnienia; 3) zaczynać zawsze, niezależnie od stanu klinicznego, gdy szacowany wskaźnik filtracji kłębuszkowej spadnie < 10 ml/min; 4) zaczynać, gdy ujawni się utrata łaknienia; 5) zaczynać, gdy pogorszy się kontrola nadciśnienia. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do poszczególnych technik pozaustrojowego oczyszczania krwi? 1) w hemodializie zachodzą głównie procesy dyfuzji i ultrafiltracji; 2) w hemodiafiltracji wykorzystuje się jednocześnie transport dyfuzyjny i konwekcyjny; 3) wymagany standard czystości wody jest identyczny dla hemodializy i hemodiafiltracji; 4) podczas zabiegów hemodiafiltracji efektywnie usuwana jest β2-mikroglobulina; 5) większa eliminacja toksyn drobnocząsteczkowych jest główną przewagą hemodiafiltracji nad hemodializą. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Jakim kategoriom chorych zabiegi hemodiafiltracji przynoszą największą korzyść? 1) z niestabilnym układem krążenia; 2) z zaburzeniami lipidowymi; 3) z adynamiczną chorobą kości; 4) z niewydolnością serca; 5) z cukrzycą. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Które stwierdzenia prawdziwie opisują technikę powolnej niskowydajnej hemodializy (SLED - slow low efficiency hemodialysis)? 1) stosuje się w niej dializatory wysoko filtrujące: high-flux; 2) stosuje się w niej dializatory nisko filtrujące: low-flux; 3) przepływ płynu dializacyjnego wynosi 100 ml/min; 4) czas zabiegu przedłuża się do co najmniej 6 godz.; 5) czas zabiegu przedłuża się do co najmniej 8 godz. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Stosowanie płynu substytucyjnego w czasie zabiegu hemodiafiltracji za filtrem do części żylnej drenów dializacyjnych (post dilution) w porównaniu z ich podawaniem do części tętniczej (predilution) wiąże się z: 1) gorszą eliminacją toksyn drobnocząsteczkowych; 2) większym zużyciem płynu substytucyjnego; 3) większym ryzykiem nadmiernej hemokoncentracji wewnątrz filtra; 4) mniejszym zużyciem płynu substytucyjnego; 5) większym ryzykiem wykrzepnięcia krwi w kapilarach filtra. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Które z niżej wymienionych stanów są bezwzględnymi przeciwwskazaniami do podjęcia programu dializy otrzewnowej? 1) duża masa mięśniowa; 2) zabiegi operacyjne na jamie brzusznej z pozostawieniem stomii; 3) wielotorbielowate zwyrodnienie nerek; 4) masywne zrosty w jamie otrzewnej po rozległych zabiegach operacyjnych; 5) niezdolność pacjenta lub opiekunów do prowadzenia tej formy terapii. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• W jakiej chorobie układowej z zajęciem nerek występują przeciwciała przeciw RNA polimerazie III?
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż zakres ciężaru właściwego prawidłowego moczu:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż właściwe postępowanie terapeutyczne w klasie V nefropatii toczniowej: 1) wszyscy pacjenci bez względu na wielkość białkomoczu powinni otrzymywać glikokortykosteroidy w skojarzeniu z cyklosporyną A; 2) wszyscy pacjenci powinni otrzymywać hydroksychlorochinę; 3) pacjenci z białkomoczem subnerczycowym i prawidłową funkcją nerek mogą być leczeni zachowawczo; 4) pacjenci z białkomoczem nerczycowym powinni otrzymywać glikokortykosteroidy w skojarzeniu z rytuksymabem; 5) pacjenci z białkomoczem nerczycowym powinni otrzymywać glikokortykosteroidy w skojarzeniu z mykofenolanem mofetylu lub cyklofosfamidem lub inhibitorem kalcyneuryny. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż zdania prawidłowo określające lukę anionową osocza: 1) różnica stężenia Na+ i sumy stężeń Cl− i HCO3-; 2) różnica pomiędzy sumą stężeń nieoznaczonych anionów (ΣNA) i nieoznaczonych kationów (ΣNK); 3) w warunkach prawidłowych luka anionowa wynosi 8-14 mEq/l; 4) w hipoalbuminemii luka anionowa jest zwiększona; 5) w kwasicy mleczanowej luka anionowa jest zwiększona. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż autoprzeciwciała najbardziej swoiste dla zajęcia nerek w nefropatii toczniowej:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż niekorzystne czynniki rokownicze w przebiegu nefropatii toczniowej: 1) płeć męska; 2) wysokie miano autoprzeciwciał dsDNA; 3) obecność półksiężyców w badaniu biopsji nerki; 4) nasilone zmiany śródmiąższowe; 5) zespół nerczycowy w momencie rozpoznania. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż właściwe postępowanie w twardzinowym przełomie nerkowym: 1) leczeniem z wyboru są blokery kanału wapniowego; 2) leczeniem z wyboru są inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę; 3) leczeniem z wyboru są blokery receptora dla angiotensyny; 4) w przełomie nerkowym z prawidłowym ciśnieniem tętniczym należy stosować inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę; 5) czynność nerek ulega powolnej poprawie do 18 miesięcy po przebytym przełomie, należy odroczyć kwalifikację do transplantacji nerki do 24 miesięcy. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż dawkowanie cyklofosfamidu w schemacie Euro-Lupus w leczeniu indukcyjnym nefropatii toczniowej:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż najczęstszą postać zajęcia nerek w zespole Sjӧgrena:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż zdania prawdziwe dotyczące zespołu wątrobowo-nerkowego: 1) jest ostrą przednerkową niewydolnością nerek; 2) aktywacja układu renina-angiotensyna-aldosteron powoduje skurcz naczyń nerkowych; 3) kryterium diagnostycznym jest stężenie sodu w moczu < 30 mmol/l; 4) kryterium diagnostycznym jest białkomocz > 0,5 g/dobę; 5) leczeniem z wyboru jest transplantacja wątroby. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące mykofenolanu mofetylu: 1) hamuje enzym dehydrogenazę monofosforanu inozyny w limfocytach; 2) działa diabetogennie; 3) wymaga rutynowego oznaczania poziomu kwasu mykofenolowego we krwi; 4) jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży; 5) cyklosporyna wpływa na krążenie wątrobowo-jelitowe kwasu mykofenolowego zmniejszając ekspozycję na lek. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• W trakcie kwalifikacji chorego dializowanego do przeszczepienia nerki podczas badania usg jamy brzusznej stwierdzono bezobjawowy guz nerki wielkości 3 cm, nerkę usunięto, był to nienaciekający rak jasnokomórkowy nerki. Jaki jest u tego pacjenta obowiązkowy okres karencji przed transplantacją nerki?
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż zdania prawdziwe dotyczące zakażeń grzybiczych u biorców przeszczepu nerki: 1) lekiem z wyboru w leczeniu zakażenia Pneumocystis jiroveci są echinokandyny; 2) zakażenie Cryptococcus neoformans jest wczesnym zakażeniem oportunistycznym po transplantacji nerki, najczęściej rozwija się w ciągu 6 pierwszych miesięcy po przeszczepieniu; 3) najczęstszą postacią kliniczną zakażenia Cryptococcus neoformans jest zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych; 4) flukonazol jest lekiem z wyboru w leczeniu zakażeń układu moczowego o etiologii Candida sp. ponieważ osiąga wysokie stężenia w moczu; 5) nie zaleca się leczenia bezobjawowej kandydurii. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Jaki status serologiczny dawcy i biorcy obecności przeciwciał w klasie IgG przeciwko wirusowi CMV w momencie transplantacji stwarza największe ryzyko choroby CMV po przeszczepieniu nerki?
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące wtórnej nadczynności przytarczyc po transplantacji nerki: 1) w badaniach laboratoryjnych stwierdza się hiperkalcemię; 2) w badaniach laboratoryjnych stwierdza się hiperfosfatemię; 3) w leczeniu wtórnej nadczynności przytarczyc po transplantacji nerki skuteczny jest cynakalcet; 4) w leczeniu wtórnej nadczynności przytarczyc po transplantacji nerki nie należy stosować analogów witaminy D (parykalcytol); 5) niekontrolowana nadczynność przytarczyc jest przeciwwskazaniem do transplantacji nerki. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż zakażenia u dawcy, które są bezwzględnym przeciwwskazaniem do pobrania nerek, bez względu na status tego zakażenia u potencjalnego biorcy (zalecenia Poltransplantu): 1) dodatni serologiczny test kiłowy; 2) obecność u dawcy przeciwciał przeciwko Toxoplasma gondi w klasie IgG; 3) neuroinfekcja o nie wyjaśnionej etiologii; 4) obecność antygenu HBsAg w surowicy dawcy; 5) zakażenie układu moczowego dawcy o etiologii E. coli (dostępny antybiogram). Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż sytuacje kliniczne, w których pacjent z nieczynnym przeszczepem nerki powracający do leczenia nerkozastępczego odniesie korzyść z utrzymania zredukowanego leczenia immunosupresyjnego (glikokortykosteroidy + inhibitor kalcyneuryny): 1) zachowana diureza resztkowa powyżej 500 ml/dobę; 2) podwyższone miano ANA 1:320, zaostrzenie objawów klinicznych tocznia rumieniowatego układowego; 3) planowana retransplantacja - zapobieganie immunizacji; 4) przy objawowym odrzucaniu przeszczepu do momentu wykonania graftektomii; 5) niewydolność kory nadnerczy. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż zdania prawdziwe dotyczące niedokrwistości u biorców przeszczepu nerkowego: 1) najczęstsza przyczyną niedokrwistości po transplantacji nerki są zakażenia wirusowe; 2) z leków immunosupresyjnych najczęściej niedokrwistość powodują mykofenolany; 3) leczenie czynnikami stymulującymi erytropoezę jest przeciwwskazane u biorców przeszczepu nerkowego; 4) niedokrwistość występuje częściej u biorców z upośledzoną funkcją przeszczepu nerkowego; 5) azatiopryna wywołuje niedokrwistość makrocytarną. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż zdania prawdziwe dotyczące kwalifikacji do zabiegu przeszczepienia nerki pacjenta z niewydolnością nerek z powodu zespołu hemolityczno-mocznicowego (HUS): 1) w żadnym przypadku zespołu hemolityczno-mocznicowego nie należy wykonywać transplantacji nerki ze względu na zbyt duże ryzyko nawrotu HUS; 2) w przypadku typowego HUS o udowodnionej etiologii Shiga toksyny można wykonać bezpiecznie zabieg transplantacji nerki od zmarłego lub żywego dawcy; 3) u pacjentów z atypowym HUS zabieg przeszczepienia nerki od zmarłego dawcy można wykonać w przypadku potwierdzonej mutacji białka MCP (membrane factor protein) regulatora aktywności dopełniacza; 4) u pacjentów z atypowym HUS zabieg przeszczepienia nerki od zmarłego dawcy można wykonać w przypadku potwierdzonej mutacji czynnika H regulatora aktywności dopełniacza; 5) u pacjentów atypowym HUS zabieg przeszczepienia nerki od zmarłego dawcy można wykonać w przypadku obecności autoprzeciwciał przeciwko czynnikowi H. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -
• Wskaż zdania prawdziwe dotyczące kwalifikacji do zabiegu transplantacji nerki pacjenta z ogniskowym, segmentowym stwardnieniem kłębuszków nerkowych (FSGS): 1) FSGS nie jest przeciwwskazaniem do przeszczepienia nerki od żywego dawcy; 2) w każdym przypadku FSGS należy wykonać u potencjalnego biorcy badania genetyczne; 3) przy retransplantacji ryzyko nawrotu zmniejsza się; 4) nawrót FSGS może pojawić się w pierwszych dobach po transplantacji nerki; 5) w indukcji remisji nawrotu FSGS po transplantacji znalazł zastosowanie rytuksymab. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2015, Nefrologia
  0
  -