PES - Baza pytań

• Pytanie
  Egzamin
  Ilość
  Komentarz
• Zgodnie z obowiązującym w 2009 r. Terapeutycznym Programem Zdrowotnym NFZ adefowir ma zastosowanie w leczeniu pacjentów z czynną replikacją HBV. Wskaż prawidłową odpowiedź: 1) adefowir stosuje się u pacjentów z potwierdzoną lekoopornością na lamiwudynę; 2) ma zastosowanie tylko u pacjentów HBeAg(+); 3) jest przeciwwskazany u chorych ze zdekompensowaną marskością wątroby; 4) dawka dobowa dla pacjentów z prawidłową czynnością nerek wynosi 10,0 mg; 5) ma zastosowanie u pacjentów powyżej 16 roku życia. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Pacjentka zakażona genotypem 4a/4c/4d HCV, z wynikiem biopsji wątroby G:1, S:1, leczona interferonem i rybawiryną uzyskała spadek wiremii o 0,8 log10 w 12 tygodniu terapii. Zostanie zaliczona do:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Zgodnie z obowiązującym w 2009 r. Terapeutycznym Programem Zdrowotnym NFZ entekawir ma zastosowanie w leczeniu pacjentów z czynną replikacją HBV. Wskaż prawidłową odpowiedź: 1) entekawir nie ma zdolności hamowania inicjacji polimerazy HBV DNA; 2) dawka dobowa dla chorych nigdy nie leczonych jak i tych z lekoopornością na lamiwudynę wynosi 1,0 mg; 3) dawki nie trzeba modyfikować zgodnie z klirensem kreatyniny; 4) zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi entekawir można stosować u dzieci powyżej 3 r.ż.; 5) entekawir należy przyjmować z posiłkiem. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Występowanie genotypów HBV jest zróżnicowane pod względem geograficznym. Które z poniższych stwierdzeń ich dotyczących jest również prawdziwe?
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Pacjent z marskością wątroby w przebiegu zakażenia HBV, HBeAg (-), anty-HBe (+), nigdy nie leczony, z wiremią HBV DNA 2,0x10^2 IU/ml i prawidłową aktywnością aminotransferaz, zgodnie z Terapeutycznym Programem Zdrowotnym NFZ z 2008 r. otrzyma:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do nefropatii związanej z zakażeniem HIV (HIV-AN) wskaż prawdziwe: 1) czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia HIV-AN jest rasa kaukaska; 2) czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia HIV-AN jest rasa czarna; 3) rozpoznanie HIV-AN jest wskazaniem do rozpoczęcia terapii ARV; 4) pewne rozpoznanie HIV-AN wymaga potwierdzenia biopsją nerki; 5) stosowanie kortykosteroidów jest przeciwwskazane; 6) w przypadku rozwoju schyłkowej niewydolności nerek należy rozpocząć leczenie nerkozastepcze (hemodializy lub dializy otrzewnowe). Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• 37-letni homoseksualny mężczyzna, ze świeżo wykrytym zakażeniem HIV został przyjęty do szpitala z powodu niedowładu połowiczego lewostronnego nasilającego się od 2 tygodni. W wywiadach: od roku postępujące osłabienie i utrata masy ciała ok. 10kg. Pali ponad 30 papierosów na dobę, nie nadużywa alkoholu, nie stosował środków psychoaktywnych. W badaniu neurologicznym z odchyleń: mowa cicha, zamazane, dość nisko ustawione łuki podniebienne, z zachowana ich ruchomością; język zbacza nieco w stronę prawą, asymetria twarzy. Niedowład lewej kończyny górnej z nieco żywszymi odruchami; porusza się samodzielnie. Obustronnie tendencja do obj. Babińskiego, silniej wyrażony po stronie lewej. Niewielka asymetria w próbie palec-nos obustronnie i ataksja przy próbie pięta-kolano po stronie lewej. Chwiejna próba Romberga. W badaniu rezonansu magnetycznego (MR): uwidoczniono mnogie zmiany ogniskowe o średnicy 5-10 mm w obu półkulach mózgu, z przewagą w półkuli prawej. Największe z nich zlokalizowane w półkuli prawej. Ogniska zlokalizowane są podkorowo, w moście i strukturach głębokich półkuli prawej; są hipointensywne w obrazach T1 zależnych, hiperintensywne w obrazach T2 zależnych i niejednorodnie hiperintesyne w obrazach w sekwencji tirm. Wszystkie wykazują ograniczenia dyfuzji w dodatkowo wykonanym badaniu dyfuzyjnym i nie ulegają wzmocnieniu kontrastowemu po podaniu gadoliny. Ponadto widoczne jest nieregularne ognisko ponad centymetrowe, o nieco innym kształcie, choć podobnej intensywności sygnału jak powyżej opisane, zlokalizowane w moście które przemawia za współistniejącą mieinolizą mostu. W płynie mózgowo-rdzeniowym cytoza prawidłowa, podwyższone stężenie białka i dodatnie odczyny globulinowe. Po oznaczeniu liczby limfocytów T CD4 141 kom/μl, i wiremii HIV >160000 kopii/ml włączono leczenie antyretrowirusowe wg schematu: tenofowir + emtrycytabina + efawirenz. Po kolejnych 3 tygodniach nasilenie niedowładu lewostronnego bez gorączki, bez bólów głowy, nudności i wymiotów. W badaniu MR: opisywane wcześniej zmiany wykazują cechy progresji. Nie wykazano ognisk pokrwotocznych w mózgowiu. Układ komorowy bez poszerzenia. Przestrzenie płynowe przymózgowe zachowane. Patologicznego wzmocnienia opon nie stwierdzono. Ze względu na głębokie położenie ognisk i ich niewielkie rozmiary pacjenta zdyskwalifikowano ze stereotaktycznej biopsji mózgu. W ciągu kolejnych 2 tygodni obserwacji: pacjent przytomny, dobrze zorientowany, ale niezdolny do samodzielnego poruszania się, z zaburzeniami połykania i zaburzeniami mowy uniemożliwiającymi artykulację. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku: 1) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest pierwotny chłoniak mózgu; 2) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest kryptokokoza ośrodkowego układu nerwowego; 3) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML); 4) w celu jednoznacznego ustalenia rozpoznania należało bezwzględnie wykonać biopsje mózgu, bez względu na ryzyko takiego postępowania; 5) wykazanie obecności wirusa JC w płynie mózgowo-rdzeniowym umożliwi uzyskanie pewnego rozpoznania. 6) włączenie leczenia antyretrowirusowego było błędem, obserwowane pogorszenie jest wyrazem zapalanego zespołu rekonstrukcji immunologicznej prawdziwe są:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• 44-letni biseksualny mężczyzna z zakażeniem HIV wykrytym przed 15 laty, od tego czasu nie zgłaszał się do poradni specjalistycznej. Dotychczasowy wywiad chorobowy bez znaczenia poza operacją kłykcin kończystych przed 5 laty. Obecnie przyjęty do oddziału z powodu uogólnionej limfadenopatii i utraty masy ciała (17kg w ciągu 2 lat). Powiększanie węzłów chłonnych chory zauważył ok. 2 miesiące wcześniej, początkowo po stronie prawej, a po miesiącu również po lewej. Nie gorączkował, od ok. 3 miesięcy w nocy występuje obfite pocenie. Przy przyjęciu: stan ogólny dość dobry, chory gorączkujący do 38 st.C, ze znacznym niedoborem masy ciała (BMI 17), uogólnioną limfadenopatią i powiększeniem wątroby. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 44 kom/μl i HIV RNA 1.920.000 kopii/ml. W badaniu radiologicznym klatki piersiowej: Okołooskrzelowe zmiany w dolnych płatach obu płuc, podejrzenie niewielkich zmian zapalnych. Opłucna bez cech płynu. Śródpiersie bez cech powiększonych węzłów chłonnych. W badaniu USG: Po prawej stronie szyi widoczny konglomerat powiększonych hipoechogenicznych węzłów chłonnych od 5 do 30mm, bez cech rozpadu. W dołku nadobojczykowym prawym powiększone hipoechogeniczne węzły chłonne do ok. 10mm. W obrębie obu ślinianek przyusznych oraz podżuchwowej prawej widoczne hyperechogeniczne obszary 10-16 mm o charakterze powiększonych węzłów chłonnych. W obrębie przyśrodkowej części ślinianki podżuchwowej lewej hypoechogeniczny obszar 33x17mm, o echogeniczności jak wyżej, najprawdopodobniej powiększony węzeł chłonny. Węzły chłonne szyi powiększone po stronie lewej do około 30 mm. Wątroba powiększona, o wzmożonej echogeniczności. W obrębie miąższu widoczne rozsiane, słabo odgraniczone obszary ubogoechowe 6-8 mm oraz pojedyncze większe do 9 mm. Pęcherzyk żółciowy prawidłowy. Drogi żółciowe nieposzerzone. Trzustka prawidłowej wielkości, bez wyraźnych zmian. Powiększone węzły chłonne nadbrzusza do 23 mm. Śledziona 135 mm, z obszarami ubogoechowymi jak w wątrobie, o średnicy do 9mm. Nerki prawidłowe. Aorta brzuszna prawidłowej średnicy. Przestrzeń zaotrzewnowa - pojedyncze węzły okołoaortalne do 14 mm. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku: 1) w rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić uogólnione mykobakteriozy, chłoniaki, uogólnioną toksoplazmozę; 2) w rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić uogólnione mykobakteriozy i chłoniaki; 3) chory powinien natychmiast otrzymać profilaktykę z zastosowaniem trimetoprimu/sulfametoksazolu, azytromycyny i flukonazolu; 4) chory natychmiast powinien otrzymać profilaktykę z zastosowaniem trimetoprimu/sulfametoksazolu i azytromycyny; 5) ze względu na bardzo wysoką wartość wiremii HIV, zastosowanie zestawu zawierającego inhibitor proteazy wzmacniany rytonawirem, będzie miało przewagę nad zestawem z nienukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Spośród podanych poniżej stwierdzeń dotyczących koinfekcji HIV/HCV: 1) wśród chorych z konfekcją HIV/ HCV i u chorych zakażonych wyłącznie HCV przebieg zakażenia HCV i ryzyko rozwoju marskości wątroby są podobne; 2) każdy pacjent zakażony HIV/HCV, replikujący HCV, z liczbą limfocytów > 200kom/mm3 powinien być kwalifikowany do leczenia przyczynowego zakażenia HCV; 3) leczenie przyczynowe zakażenia HCV u chorych z zakażeniem HIV polega na stosowaniu pegylowanego interferonu alfa z rybawiryną; 4) nie należy stosować terapii przeciw HCV u pacjentów, którzy nie otrzymują leczenia antyretrowirusowego; 5) u chorych z koinfekcją HIV/HCV rozpoczęcie terapii antyretrowirusowej (ARV) należy rozważać wcześniej (przy wyższej liczbie limfocytów CD4) niż u chorych zakażonych wyłącznie HIV. prawdziwe są:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Spośród podanych poniżej stwierdzeń: 1) u osoby zakażonej HIV objawy kliniczne - suchy, nieproduktywny kaszel, gorączka i duszność stanowią wystarczająca podstawę do rozpoczęcia leczenia przeciw PCP (Pneumocystis jiroveci pneumonia); 2) prawidłowy obraz klatki piersiowej w badaniu radiologicznym pozwala na przerwanie terapii i zmusza do poszukiwania innej przyczyny dolegliwości; 3) leczeniem z wyboru jest zastosowanie sulfadiazyny z pirymetaminą; 4) ze względu na ryzyko wystąpienia zapalnego zespołu rekonstrukcji immunologicznej (ZZRI), u chorych dotychczas nieleczonych antyretrowirusowo (ARV) należy odczekać z rozpoczęciem tej terapii ok. 6-8 tygodni; 5) ze względu na ryzyko wystąpienia ZZRI, u chorych dotychczas nieleczonych antyretrowirusowo (ARV) rozpoczęcie terapii ARV należy poprzedzić podaniem steroidów, które zaleca się podawać równolegle z lekami ARV przez 2 do 3 tygodni. prawdziwe są:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Spośród wymienionych poniżej dróg zakażenia HCV najmniejsze ryzyko przeniesienia zakażenia jest związane z:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Włóknienie wątrobowe związane z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B jest bezpośrednim następstwem: 1) aktywacji miofibroblastów;    2) apoptozy hepatocytów;      3) regeneracji hepatocytów; 4) transformacji komórek gwiaździstych. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• W przebiegu zakażenia HCV włóknienie wątrobowe postępuje najwolniej u osób, które uległy zakażeniu w wieku:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Zakażenie wirusem HBV w wieku noworodkowym różni się od zakażenia w wieku dorosłym:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Szybkość włóknienia wątrobowego w przebiegu zakażenia HCV jest zależna od: 1) wieku;  2) płci;  3) masy ciała;  4) stanu odporności. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Mechanizm uszkodzenia wątroby w ostrym wirusowym zapaleniu wątroby typu B jest wynikiem:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• U chorego na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B, leczonego dotychczas lamiwudyną wystąpiła lekooporność związana z mutacją YMDD. Rozważane są następujące opcje dalszego postępowania polegające na: 1) zakończeniu terapii lamiwudyną i rozpoczęciu stosowania PegIFN alfa 2a; 2) zakończeniu terapii lamiwudyną i rozpoczęciu stosowania PegIFN alfa 2b; 3) dodaniu adefowiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny; 4) dodaniu entekawiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny; 5) dodaniu tenofowiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny; 6) dodaniu telbiwudyny do dotychczas stosowanej lamiwudyny; 7) zastąpieniu lamiwudyny entekawirem; 8) zastąpieniu lamiwudyny adefowirem; 9) zastąpieniu lamiwudyny tenofowirem; 10) zastąpieniu lamiwudyny telbiwudyną; 11) dalszej terapii skojarzonej PegIFN alfa 2a lub 2b z lamiwudyną. W świetle współczesnej wiedzy optymalne leczenie uwzględni zarejestrowane opcje terapeutyczne zgrupowane w punkcie:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjenta zakażonego genotypem 3 HCV powinno trwać:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjenta zakażonego genotypem 1 HCV powinno trwać:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Spośród leków znajdujących się aktualnie w badaniach klinicznych najwięcej dowodów na wysoką skuteczność i bezpieczeństwo, wskazujących na możliwą w najbliższym czasie rejestrację w ramach terapii skojarzonej z interferonami pegylowanymi i rybawiryną w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C, dostarczyły badania nad:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• W przypadku ciężkiego zarażenia Plasmodium falciparum i wystąpienia malarii mózgowej, najskuteczniejszym lekiem jest:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  1
  4 lata temu
• Leczenie kleszczowego zapalenia mózgu (KZM) polega na:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  1
  7 lat temu
• U 40-letniego mężczyzny wystąpiła wysoka gorączka, silne rozlane bóle głowy, nudności i wymioty, dwukrotnie napad drgawek, zamącenie i wkrótce potem utrata przytomności. Do szpitala przywieziony karetką R. W badaniu fizykalnym stwierdzono sztywność karku i porażenie n. VI, gorączkę 40 st. C, bradykardię 56/min i anizokorię. W wywiadzie ostre zapalenie zatok obocznych nosa, rozpoznane kilka dni wcześniej. Pacjent przerwał zalecone przez otolaryngologa leczenie, ponieważ poczuł się lepiej. Wstępnie rozpoznano ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. W postępowaniu diagnostycznym, najlepiej weryfikującym rozpoznania wstępne, należy kolejno wykonać:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• W leczeniu zakażeń wywołanych przez Neisseria meningitidis, antybiotykiem z wyboru jest:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• W pierwszych dniach maja, do izby przyjęć szpitala przywieziono 60-letnią kobietę, wysoko gorączkującą, z objawami oponowymi, ataksją, drżeniem języka, spowolnieniem, porażeniem nerwu VI oraz objawami uszkodzenia splotu barkowego. W wywiadzie rodzina chorej podaje, iż pacjentka kilka dni wcześniej skarżyła się na bóle mięśni i stawów, bóle gardła, bóle głowy, nudności. Po paru dniach objawy te ustąpiły i kobieta czuła się dobrze. Wcześniej pacjentka nie chorowała, co wiązała z dużą aktywnością fizyczną (jazda na rowerze i biegi terenowe) oraz spożywaniem naturalnych produktów mlecznych, kupowanych na placu targowym. Najbardziej prawdopodobnym czynnikiem etiologicznym zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, mózgu i korzeni nerwowych, które wystąpiło u przedstawionej wyżej kobiety, jest:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• W przypadku pacjenta z rozpoznanym ropnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, u którego przed 3 miesiącami wszczepiono implant ślimakowy, w antybiotykoterapii empirycznej, do czasu uzyskania wyniku badania bakteriologicznego płynu mózgowo-rdzeniowego, należy zastosować jeden z podanych niżej zestawów:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Do czynników ryzyka inwazyjnej choroby meningokokowej zalicza się: 1) wiek chorego od 3 miesięcy do 5 lat; 2) wiek chorego w przedziale od 11 do 24 lat; 3) palenie czynne i bierne; 4) czynnościowy lub anatomiczny brak śledziony; 5) spożywanie „owoców morza” i nie pasteryzowanych przetworów mlecznych. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Przyzakaźne zapalenie mózgu (obecnie określanego jako ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego - ADEM) charakteryzuje się:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• Spośród poniższych stwierdzeń dotyczących zespołu Gianotti-Crosti prawdziwe są: 1) stanowi pozawątrobową postać zakażenia HBV; 2) jest następstwem odkładania się kompleksów immunologicznych w drobnych naczyniach skóry; 3) objawia się drobnogrudkową, nieswędzącą wysypką zlokalizowaną na policzkach, udach, tułowiu i zewnętrznych powierzchniach kończyn; 4) wymaga stosowania miejscowego kortykosterydów; 5) stanowi przeciwwskazanie do leczenia interferonem. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -
• U noworodka matki, która przebyła w ciąży ostre wzw typu B zakończone pełnym wyzdrowieniem, zastosujesz w profilaktyce wzw B:
  PES, Wiosna 2009, Choroby zakaźne
  0
  -