PES - Baza pytań

• Pytanie
  Egzamin
  Ilość
  Komentarz
• Czynniki ryzyka nagłego zgonu to: 1) zespół długiego QT; 2) zespół krótkiego QT; 3) arytmogenna dysplazja prawej komory; 4) zespół Brugadów; 5) stenoza aortalna; 6) migotanie przedsionków w zespole preekscytacji. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• U chorego z mechaniczną protezą mitralną zwiększy się ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych, jeżeli przyjmuje on jednocześnie: 1) amiodaron;          2) izoniazyd;          3) ryfampicynę; 4) flukonazol; 5) clemastin. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• U ciężarnej z zastawkową protezą mechaniczną najbezpieczniejszym dla matki jest leczenie antagonistami witaminy K przez okres całej ciąży, wiąże się to jednak z wysokim ryzykiem embriopatii.
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  2
  6 lat temu
• Leki, które zabiegają nawrotowi AF po skutecznej kardiowersji to: 1) chinidyna;          2) digoksyna;          3) propafenon; 4) amiodaron; 5) ibutilid. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Wzrostu wartości troponin nie obserwuje się w: 1) ostrych schorzeniach jamy brzusznej;    2) zaawansowanej niewydolności nerek;    3) zastoinowej niewydolności serca; 4) po chemioterapii nowotworowej. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Programowana stymulacja komór jest przydatna w stratyfikacji ryzyka nagłego zgonu sercowego u chorych z:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• O obecności ciężkiego zwężenia u chorych ze stenozą aortalną z niskim gradientem i upośledzoną funkcją skurczową lewej komory świadczy:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  1
  5 lat temu
• Badanie serca metodą rezonansu magnetycznego metodą PC-flow (phase contrast velocity mapping) pozwala na ocenę następujących parametrów:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Wskazaniem do plastyki lewej komory metodą Dora jest: 1) podwyższony wskaźnik objętości końcowo-skurczowej >120ml/m²; 2) podwyższony wskaźnik objętości końcowo-rozkurczowej >120ml/m²; 3) tętniak koniuszka lewej komory; 4) blizna w dorzeczu gałęzi okalającej; 5) zachowana żywotność w dorzeczu gałęzi okalającej. Fałszywe odpowiedzi to:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Armatnie fale a tętna żylnego występują w następujących sytuacjach, z wyjątkiem:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• U 54-letniego mężczyzny w badaniu echokardiograficznym wykonanym z powodu cech niewydolności krążenia w klasie NYHA II, stwierdzono następujące wyniki badania dopplerowskiego: prędkość fali wczesnego napływu mitralnego (E) 0.52 m/s; prędkość fali przedsionkowego napływu mitralnego (A) 0.65 m/s; czas decelaracji fali E 250 ms; czas izowolumetrycznej relaksacji 100 ms; prędkość skurczowego przepływu w żyłach płucnych 0.56 m/s; prędkość rozkurczowego przepływu w żyłach płucnych 0.48 m/s; prędkość wstecznego przepływu w żyłach płucnych 0.20 m/s. U chorego tego występują zaburzenia funkcji rozkurczowej lewej komory serca pod postacią:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• W przypadku usunięcia migdałka podniebiennego u 25-letniej chorej po skutecznej operacyjnej korekcji ASD t.2 przed 2 laty zalecisz profilaktykę BZW pod postacią:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Stosowanie balonu do kontrpulsacji wewnątrzaortalnej: 1) bezwzględnie wymaga heparynizacji pacjenta z uwagi na możliwość powikłań zakrzepowo-zatorowych; 2) powoduje redukcję obciążenia następczego i wzrost obciążenia wstępnego; 3) zmniejsza zapotrzebowanie tlenowe mięśnia sercowego; 4) jest przeciwwskazane w istotnej niedomykalności aortalnej. Wskaż zdanie fałszywe:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Kolejność zaburzeń w kaskadzie niedokrwienia to:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  2
  5 lat temu
• 24-letni mężczyzna z wywiadem napadowych kołatań serca przyjęty został celem wykonania inwazyjnego badania elektrofizjologicznego. W dostarczonych zapisach ekg stwierdzono częstoskurcz 170/min z wąskimi (<120 ms) zespołami QRS oraz epizody napadowego migotania przedsionków z częstością komór ok. 190/min i wąskimi zespołami QRS. W badaniu echokardiograficznym frakcja wyrzutowa wynosiła 60 % a wymiar przednio-tylny lewego przedsionka w projekcji M-mode 40 mm. Podczas badania elektrofizjologicznego indukowano częstoskurcz nawrotny z wąskimi zespołami QRS i najwcześniejszą lokalną wsteczną aktywacją przedsionków na poziomie biegunów dystalnych zatoki wieńcowej (CS1,2). Wybierz odpowiedź określającą prawidłowy sposób postępowania u tego pacjenta:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• U osób z objawami preekscytacji, do czynników dużego zagrożenia wystąpienia migotania komór zalicza się: 1) najkrótszy odstęp RR <180 ms podczas migotania przedsionków wywołanego stymulacją; 2) okresowo ustępującą preekscytację np. po podaniu leków z grupy I; 3) najkrótszy cykl stymulacji z zachowanym przewodzeniem 1:1 <240 ms; 4) najkrótszy odstęp RR podczas samoistnego migotania przedsionków >220 ms; 5) obecność mnogich dróg przedsionkowo-komorowych; 6) najkrótszy odstęp RR podczas wywołanego stymulacją migotania przedsionków >280 ms. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Do izby przyjęć trafił 25-letni mężczyzna z powodu częstoskurczu przedsionkowo-komorowego antydromowego o częstości 200/min. W podstawowym 12 odprowadzeniowym elektrokardiogramie, w rytmie zatokowym, stwierdzono krótki odstęp PQ ( < 0.12) oraz ujemną falę delta i szeroki, ujemny zespół QRS w odprowadzeniu V1 i aVL. Na tej podstawie rozpoznajemy zespół:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Do poradni zaburzeń rytmu serca przyjęto 25 letniego mężczyznę z powodu częstoskurczu z wąskimi zespołami QRS (<120 ms) o częstości 200/ min. W badaniu elektrofizjologicznym stwierdzono częstoskurcz przedsionkowo-komorowy (AVRT) ortodromowy. Najwcześniejszy potencjał A występujący po V zapisano z biegunów dystalnych CS 1-2 elektrody znajdującej się w zatoce wieńcowej. Następnie po chwili zarejestrowano inny częstoskurcz (AVRT) ortodromowy z najwcześniejszym potencjałem A uwidocznionym w zapisie z elektrody znajdującej się w prawym przedsionku. Na tej podstawie możemy z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• U chorych, u których wyładowania kardiowertera-defibrylatora powtarzają się często, przeprowadzenie badania holterowskiego umożliwia: 1) zwiększenie szansy na odróżnienie arytmii komorowej od nadkomorowej i tym samym pomaga w doborze właściwej farmakoterapii; 2) zweryfikowanie zasadności aktywacji kardiowertera-defibrylatora; 3) ocenę skuteczności stosowanego leczenia antyarytmicznego; 4) określenie maksymalnej w ciągu doby częstotliwości rytmu zatokowego, która nie powinna być większa od częstotliwości zaprogramowanej w celu rozpoznania częstoskurczu. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Potencjalnie niekorzystnym efektem kojarzenia leków przeciwarytmicznych z implantowanym kardiowerterem-defibrylatorem (ICD) jest: 1) wzrost progu defibrylacji DFT; 2) wydłużenie czasu trwania cyklu częstoskurczu komorowego poniżej granicy wykrywania przez ICD; 3) efekt proarytmii; 4) wzrost epizodów bradyarytmii i włączania się stymulacji z ICD. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Do izby przyjęć zgłosił się 50-letni mężczyzna ze świeżym zawałem ściany przedniej i rytmem zatokowym. W szpitalu, pod koniec pierwszej doby choroby wystąpił blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia ze zmianą nachylenia średniej osi elektrycznej QRS patologicznie w lewo. Okresowo rejestrowano blok prawej odnogi pęczka Hisa. Pacjent wymaga:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  3
  4 lata temu
• Stała bradykardia zatokowa w granicach 45/min z punktem Wenckebacha < 130/min u 55-letniego mężczyzny bez niewydolności krążenia, lecz z zawrotami głowy i jedną krótkotrwałą utratą świadomości, jest wskazaniem do:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• U 18-letniego mężczyzny okresowo występują napadowe częstoskurcze z szerokimi zespołami QRS o morfologii bloku lewej odnogi pęczka Hisa. Pacjent został przyjęty do szpitala celem wykonania badania elektrofizjologicznego. W rytmie zatokowym o cyklu 857 ms przeprowadzono stymulację prawego przedsionka ze wzrastającą częstością. I tak przy cyklu 700 ms (S-S=700ms), SV (odstęp od impulsu do początku zespołu QRS) wynosił 130 ms, HV 25 ms. Przy cyklu 550 ms, SV wzrósł do 140 ms, HV skrócił się do 15 ms, natomiast przy cyklu 400 ms, SV wynosił 160 ms a HV 0 ms i nastąpiło poszerzenie zespołów QRS, były one o morfologii bloku lewej odnogi pęczka Hisa. Na tej podstawie możemy rozpoznać:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Do poradni zaburzeń rytmu serca zgłosił się 50-letni mężczyzna z powodu powtarzających się utrat przytomności. W badaniach 24 godz. EKG metodą Holtera rejestrowano bradykardię zatokową do 36/min. i zahamowania zatokowe do 2.5 sekundy. Chory został zakwalifikowany do wszczepienia rozrusznika typu AAI. Które z badań uznasz za istotne przy wdrożeniu tego typu stymulacji?
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Do poradni rozruszników serca zgłosił się 45-letni pacjent uskarżający się na ponawiające się utraty przytomności. 3 tygodnie temu choremu wdrożono komorową stymulację z powodu napadowego bloku przedsionkowo-komorowego III°. W podstawowym EKG stwierdzono blok p-k III0 z zastępczym rytmem węzłowym o częstości 45/min. Ponadto widoczne były piki o prawidłowej częstości pochodzące ze stymulatora nieskuteczne bioelektrycznie, ale prawidłowo hamowane przez rytm endogenny. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Do poradni rozruszników serca zgłosił się 65-letni pacjent po wszczepieniu rozrusznika serca 7 lat temu. Wczoraj u chorego wystąpił następujący zespół objawów: * nieskuteczna stymulacja serca z dobrze widocznymi w EKG artefaktami impulsów; * prawidłowe sterowanie rozrusznika zespołami kardiogennymi; * stymulacja mięśni szkieletowych w okolicy loży rozrusznika. Powyższy zespół objawów świadczy o:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• U 25-letniego chorego z bardzo częstymi napadami migotania przedsionków w przebiegu zespołu WPW należy w pierwszej kolejności:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Klasyfikacja Killipa określa stopień nasilenia niewydolności serca. Stopień II tej klasyfikacji to:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Klasyfikacja Forrestera określa stan hemodynamiczny chorych z niewydolnością serca na podstawie następujących parametrów:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -
• Inwazyjne monitorowanie hemodynamiczne jest przydatne w leczeniu ostrej niewydolności serca. Najczęściej mierzone parametry to wskaźnik sercowy (CI) i ciśnienie zaklinowania tętnicy płucnej (PCWP). U chorego z ostrą niewydolnością serca, u którego stwierdza się znacznie obniżone wartości CI i PCWP, właściwym postępowaniem terapeutycznym jest:
  PES, Jesień 2005, Kardiologia
  0
  -