PES - Baza pytań

• Pytanie
  Egzamin
  Ilość
  Komentarz
• Do szpitala zgłosił się 70-letni pacjent po wszczepieniu rozrusznika serca dwujamowego DDD 5 lat temu z powodu objawowego zespołu chorego węzła zatokowego. Przy przyjęciu stwierdzono: - nieskuteczną stymulację serca komorową z dobrze widocznymi w EKG artefaktami impulsów o częstości 70/min, - stymulację przedsionkową prawidłową oraz prawidłowe sterowanie rozrusznika serca zespołami kardiogennymi przedsionkowymi i komorowymi, - stymulację mięśni szkieletowych w okolicy loży rozrusznika serca. Na podstawie zebranych obserwacji należy podejrzewać:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Jakie optymalne leczenie należy zaproponować choremu lat 72, z przewlekłą niewydolnością serca na tle kardiomiopatii rozstrzeniowej i nietolerancją wysiłku w klasie NYHA III, z dysfunkcją skurczową lewej komory (EF 32%), z utrwalonym migotaniem przedsionków i nieskutecznie kontrolowanym rytmem komór (wyczerpane możliwości farmakologiczne), z natywnym QRS 130ms, z przewidywanym okresem przeżycia ponad rok w dobrym stanie funkcjonalnym?
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Do szpitala zgłosił się 57-letni pacjent z bólem w okolicy loży rozrusznika serca wszczepionego z powodu bloku a-v III stopnia, sześć lat temu. Obecnie chory zależny jest od rozrusznika serca - brak rytmu endogennego. U chorego raz w miesiącu występują okresowe gorączki do 38 st.C. W badaniu palpacyjnym kieszeni rozrusznika stwierdzono bolesność, zaczerwienie i chełbotanie płynu. Pobrano krew na posiew oraz treść z loży rozrusznika serca. Wyhodowano Staphylococcus epidermidis. W badaniach laboratoryjnych CRP 100 mg/l, leukocytoza 15000. Najwłaściwszym postępowaniem będzie:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Do izby przyjęć trafił pacjent po utracie przytomności z wszczepionym 8 lat temu przedsionkowym rozrusznikiem serca typu AAIR z powodu zespołu chorego węzła zatokowego. W zapisie EKG zarejestrowano bradykardię zatokową, zahamowania zatokowe z włączającym się zastępczym rytmem węzłowym i zupełny brak iglic impulsów pochodzących ze stymulatora serca. Prawdopodobnym rozpoznaniem będzie:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Podczas badania elektrofizjologicznego (EPS), przy stymulacji komór, najwcześniejszą aktywację lewego przedsionka stwierdzono w potencjale zapisanym z elektrody wprowadzonej do zatoki wieńcowej, z jej biegunów dystalnych (CS1-CS2). Droga dodatkowa, przewodząca wstecznie występuje:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Chory z pozawałową niewydolnością serca ma wszczepiony układ resynchronizujący CRT-D. Z teletransmisji uzyskano dane: Alert Optivol, zwiększenie częstości napadów migotania przedsionków, wzrost częstości akcji serca, zmniejszenie odsetka stymulacji resynchronizującej. U chorego wystąpiło nasilenie duszności, przyrost wagi ciała. Pacjent prawidłowo stosował zalecaną terapię farmakologiczną. Najwłaściwszym postępowaniem będzie:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Zostajesz wezwany przez lekarza dyżurnego izby przyjęć do pacjenta z wszczepionym przed miesiącem kardiowerterem-defibrylatorem serca. U chorego w elektrokardiogramie rejestruje się oporny na leki (Amiodaron, Xylokaina) nawracający, utrwalony częstoskurcz komorowy o częstości 165 uderzeń na minutę. Ponieważ brak jest interwencji kardiowertera-defibrylatora, lekarz dyżurny obawia się, że wszczepione urządzenie nie funkcjonuje prawidłowo. Który z poniższych problemów stanowi najprawdopodobniej przyczynę obecnego stanu pacjenta?
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• 55-letni mężczyzna, palacz papierosów przyjęty został z powodu kolejnego napadu typowego trzepotania przedsionków (widoczna fala trzepotania - „zęby piły” ujemne w odprowadzeniach II, III, aVF, dodatnie w odprowadzeniu V1) z częstością komór 190/min, z bólem w klatce piersiowej. Ciśnienie tętnicze 70/0 mmHg. W wywiadzie przebyty zawał serca ściany dolnej, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca. Najwłaściwszym sposobem postępowania będzie:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Mężczyzna w wieku 30 lat z rozpoznanym zespołem WPW został przyjęty z powodu częstoskurczu o wąskich zespołach QRS, który nigdy nie był zarejestrowany w badaniach elektrokardiograficznych. Najbardziej racjonalnym postępowaniem jest:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  1
  4 lata temu
• Zabieg ablacji przezskórnej migotania przedsionków:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Główną wadą zastosowania stymulatora AAIR u pacjentów z chorobą węzła zatokowego jest fakt, że w tej grupie chorych blok przedsionkowo-komorowy (AV) występuje z częstością 0,6-1,9%. Obserwacje te skłaniają zatem do rutynowej implantacji kardiostymulatorów typu DDDR, a nie AAIR wśród pacjentów z chorobą węzła zatokowego. Powyższe zdania:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• 24-letni mężczyzna z wywiadem napadowych kołatań serca przyjęty został celem wykonania inwazyjnego badania elektrofizjologicznego (EPS). W dostarczonych zapisach ekg stwierdzono częstoskurcz o częstości 170/min z wąskimi (<120 ms) zespołami QRS oraz epizody napadowego migotania przedsionków z częstością komór ok. 190/min i wąskimi zespołami QRS (<120 ms). W badaniu echokardiograficznym frakcja wyrzutowa wynosiła 55% a wymiar przednio-tylny lewego przedsionka w projekcji M-mode 45 mm. Podczas badania elektrofizjologicznego indukowano częstoskurcz nawrotny z wąskimi zespołami QRS i najwcześniejszą lokalną wsteczną aktywacją przedsionków na poziomie biegunów dystalnych zatoki wieńcowej (CS1-2). Wskaż prawidłowy sposób postępowania u tego pacjenta:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Prawdopodobieństwo korzystnej odpowiedzi na terapię resynchronizującą (CRT) jest wyższe u:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Wskazaniem do terapii resynchronizującej u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków jest przewlekła niewydolność serca, natywny QRS ≥ 120 ms, LVEF ≤ 35%, klasa czynnościowa NYHA III lub ambulatoryjna IV, pomimo odpowiedniego leczenia. Warunkiem koniecznym jest możliwość osiągnięcia stymulacji BiV bliskiej 100%.
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• U 68-letniego pacjenta po przebytym 5 lat temu zawale serca STEMI ściany przedniej, z frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF=45%), będącym w klasie czynnościowej niewydolności serca NYHA II, zgłaszającego obniżoną tolerancję wysiłku, mimo stosowania najmniejszych dawek różnych preparatów betaadrenolityków obserwowano bradykardię do 35/min w ciągu dnia. Powyższemu pacjentowi należy zaproponować:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  1
  4 lata temu
• Które z poniższych zdań są prawdziwe? 1) stymulacja serca jest wskazana u pacjentów ze zmiennym blokiem odnóg pęczka Hisa niezależnie od obecności objawów; 2) należy rozważyć stymulację serca u pacjentów z wywiadem omdleń i udokumentowanymi bezobjawowymi pauzami > 4 s w przebiegu zahamowania zatokowego, bloku zatokowo-przedsionkowego lub przedsionkowo-komorowego; 3) zaleca się zastosowanie stymulacji komorowej z funkcją rate-response u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków i blokiem przedsionkowo-komorowym; 4) stymulacja jednojamowa jest preferowaną metodą stymulacji serca u pacjentów z zespołem zatoki szyjnej; 5) nie zaleca się stymulacji serca u pacjentów z niewyjaśnionymi omdleniami bez dowodów na obecność bradykardii lub zaburzeń przewodzenia. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• U 69-letniego pacjenta, po przebytym zawale serca, z implantowanym przed 3 laty rozrusznikiem DDDR z powodu choroby węzła zatokowego, z objawami przewlekłej niewydolności serca, z EF 30%, w klasie czynnościowej NYHA III, w terapii zastosujesz:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• W diagnostyce pierwotnego hiperaldosteronizmu: 1) podstawowe oznaczenia biochemiczne to oznaczenie stężenia aldosteronu w osoczu i wydalania w moczu oraz ocena aktywności reninowej osocza; 2) ocenę stężenia aldosteronu w osoczu oraz aktywności reninowej osocza należy wykonać w warunkach normokaliemii (po wyrównaniu niedoboru potasu) i kontrolowanej podaży sodu w diecie; 3) w ocenie stężenia aldosteronu w osoczu oraz aktywności reninowej osocza nie odgrywa roli stopień wyrównania niedoboru potasu i kontrolowana podaż sodu w diecie; 4) niezależnie od wykazania podwyższonego stężenia aldosteronu w osoczu i jego zwiększonego wydalania z moczem należy stwierdzić małą aktywność reninową osocza; 5) niezależnie od wykazania podwyższonego stężenia aldosteronu w osoczu i jego zwiększonego wydalania z moczem należy stwierdzić podwyższoną aktywność reninową osocza. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Nadciśnienie tętnicze wywołane ciążą rozwija się:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące angiografii za pomocą tomografii komputerowej (angio-TK) w diagnostyce zwężenia tętnicy nerkowej: 1) jest zalecana w celu potwierdzenia rozpoznania zwężenia tętnicy nerkowej (u chorych z prawidłową lub umiarkowanie upośledzoną funkcją nerek); 2) prawidłowy wynik angio-TK nie pozwala na wykluczenie istotnego hemodynamicznie zwężenia w głównym pniu tętnicy nerkowej; 3) ze względu na małą ilość podawanego kontrastu badanie można zalecać u chorych z zaawansowaną niewydolnością nerek; 4) pozwala rozpoznać zmiany w tętnicach nerkowych i aorcie w przebiegu innych chorób prowadzących do rozwoju nadciśnienia tętniczego, np. tętniaka tętnicy nerkowej; 5) powinno być rozszerzone o fazę urograficzną u pacjentów z małą marską nerką lub z krytycznym zwężeniem tętnicy nerkowej. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• U chorych ze zwężeniem tętnicy nerkowej w przebiegu dysplazji włóknisto-mięśniowej: 1) leczeniem z wyboru jest angioplastyka; 2) leczeniem z wyboru jest angioplastyka z wprowadzeniem stentu; 3) stent wszczepia się w celu leczenia powikłań (np. rozwarstwienie ściany tętnicy); 4) po zabiegu rewaskularyzacji na przestrzeni 10 lat efekt zabiegu utrzymuje się u wysokiego odsetka chorych; 5) po zabiegu rewaskularyzacji na przestrzeni 10 lat efekt zabiegu utrzymuje się u małego odsetka chorych. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Mężczyzna l.63, leczony z powodu nadciśnienia tętniczego i hipercholesterolemii, z przebytym przed rokiem niedokrwiennym udarem mózgu (w wykonanym wtedy badaniu ultrasonograficznym tętnic szyjnych stwierdzono około 40% zwężenie lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej) zgłosił się na rutynową kontrolę. W badaniu fizykalnym nie stwierdzono istotnych odchyleń od normy. W całodobowym monitorowaniu EKG metodą Holtera nie stwierdzono istotnych zaburzeń rytmu lub przewodzenia. Ciśnienie tętnicze - 138/82 mmHg. EKG - rytm zatokowy, miarowy około 68/min, normogram. Spośród wymienionych leków pacjent w pierwszym rzędzie powinien być leczony:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• 64-letnia pacjentka leczona inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę, diuretykiem tiazydopodobnym i kardioselektywnym beta-adrenolitykiem z powodu nadciśnienia tętniczego oraz statyną z powodu hiperlipidemii zgłosiła się na planową wizytę kontrolną. W wywiadzie bez stenokardii ani skarg dotyczących wydolności wysiłkowej. Chora ma częste ataki kolki żółciowej i obecnie przygotowuje się do planowego zabiegu cholecystektomii. Ciśnienie tętnicze zmierzone podczas wizyty (średnia z dwóch pomiarów) 136/73 mmHg, w zapisach EKG rytm zatokowy, miarowy o częstości 70/min, normogram. Wydano pacjentce zaświadczenie o braku przeciwwskazań do zabiegu chirurgicznego. Zalecenia dotyczące postępowania w okresie okołooperacyjnym powinny obejmować: 1) kontynuację stosowania wszystkich leków przeciwnadciśnieniowych; 2) kontynuację stosowania beta-adrenolityku i statyny; 3) należy rozważyć niepodanie diuretyku w dniu operacji ze względu na niekorzystny jego wpływ związany z utratą płynów w trakcie zabiegu; 4) utrata płynów w czasie zabiegu może nasilać działania ACE inhibitorów, dlatego należy rozważyć niepodanie tych leków w dniu zabiegu; 5) w dniu zabiegu nie należy w ogóle podawać leków przeciwnadciśnieniowych. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Przyczyną oporności na leczenie moczopędne w ostrej niewydolności krążenia są wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zaburzeń lipidowych u pacjentów zakażonych wirusem niedoboru odporności (HIV): 1) pacjenci zakażeni HIV charakteryzują się niskim stężeniem cholesterolu całkowitego i LDL, a podwyższonym stężeniem triglicerydów; 2) pacjenci zakażeni HIV charakteryzują się wysokim stężeniem cholesterolu całkowitego i cholesterolu frakcji LDL; 3) wysoce aktywna terapia przeciwretrowirusowa u osób zakażonych HIV powoduje zwiększenie stężenia cholesterolu frakcji LDL, podwajając w ten sposób ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca w porównaniu do osób niezakażonych wirusem HIV; 4) u pacjentów zakażonych HIV z dyslipidemią należy rozważyć leczenie statynami z docelowym LDL określonym dla pacjentów dużego ryzyka; 5) ze względu na interakcje między lekami hipolipemizujacymi i terapią przeciwretrowirusową należy unikać statyn u pacjentów z dyslipidemią zakażonych wirusem HIV. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Hipotonia ortostatyczna jest silnym predyktorem ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych. Stosowanie każdej z grup leków hipotensyjnych może nasilać hipotonię. Efekt ten jest najbardziej wyrażony w toku stosowania: 1) alfa-adrenolityków; 2) diuretyków; 3) beta-adrenolityków; 4) antagonistów kanałów wapniowych. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Według standardów ESH/ESC 2013 r. do leków preferowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów z przerostem lewej komory należą:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  1
  4 lata temu
• Według standardów ESH/ESC 2013r do leków preferowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów z mikroalbuminurią należą:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Ciąża, hiperkaliemia, obustronne zwężenie tętnic nerkowych - to typowe przeciwwskazania dla zastosowania:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -
• Do leków hipotensyjnych preferowanych u ciężarnych należą: 1) metyldopa; 2) labetalol; 3) nifedypina; 4) amlodypina; 5) atenolon. Prawidłowa odpowiedź to:
  PES, Jesień 2014, Kardiologia
  0
  -